جسته، و از اسم و صفت گذشته، و جامع جميع اسماء و صفات حضرت حقّ متعال به نحو اتمّ و اكمل، و مورد تجلّيات ذاتيّه وَحدانيّه قهّاريّه، أسفار أربعه را تماماً طىّ نموده، و به مقام انسان كامل رسيده بود.[1]

هيچ يك از قوا و استعدادات در جميع منازل و مراحل سلوكى از ملكوت أسفل و ملكوت أعلى، و پيمودن و گردش كردن در أدوار عالم لاهوت نبود، مگر آنكه در وجود گرانقدرش به فعليّت رسيده بود.

حاج سيّد هاشم انسانى بود با فعليّت تامّه در تمام زوايا و نواحى حيات معنوى.

براى وى زندگى و مرگ، مرض و صحّت، فقر و غنا، ديدن صُوَر معنوى و يا عدم آن، بهشت و دوزخ، على السّويّه بود. او مرد خدا بود. تمام نسبت‌ها در همه عوالم از او منقطع بود مگر نسبتِ اللَه.

ما در مدّت 28 سال برخوردها و شب به روز آوردن‌ها و مسافرتها- كه بطور دقيق آن مقدار كه حساب نموده‌ام، مجموع اوقاتى را كه با ايشان شب و روز بوده‌ام، اگر آن اوقات متفرّقه را با هم جمع و ضميمه نمائيم دو سال تمام خواهد شد- از ايشان يك خواهش از كسى نديديم، هيچ التماس دعا گفتن نديديم، هيچ تقاضاى حاجتى از غير كه مثلًا دعا كنيد عاقبت ما به خير شود

[1] -

، در تفسير« روح البيان» از طبع عثمانى، ج 1، ص 399، در تفسير ايه الكرسى چند بيتى در اين زمينه از ملّا جامى نقل كرده است