گفت: «هل تغير العقبى قلوب العارفين حتى تغيرها الدنيا»؟ آيا آخرت دل آنان را حالى به حالى مى‌كند تا چه رسد به دنيا؟!

گفتم: «أليس من عرف الله صار مستوحشا»؟ كسى كه خدا را شناخت آيا دچار وحشت نمى‌گردد؟

گفت: «معاذ الله أن يكون العارف مستوحشا». محال است عارف با شناختن معبود حقيقى دچار وحشت و ترس شود. «ولكن يكون مهاجرا متجردا». اما عارف در عين تنهايى مسافر به سوى دوست است.

گفتم: «هل يتأسف العارف على شى‌ء غير الله»؟ آيا عارف به چيزى غير خدا تأسف مى‌خورد؟

جواب داد: «هل يعرف العارف غير الله فيتأسف عليه»؟ آيا عارف غير خدا چيزى مى‌شناسد تا بر او غصه بخورد؟

گفتم: «هل يشتاق العارف إلى ربه»؟ آيا عارف مشتاق به حضرت رب است؟

گفت: «هل يكون العارف غائبا طرفة حتى يشتاق إليه»؟ آيا عارف يك چشم به هم زدن از او غائب است تا مشتاق او باشد؟!

گفتم: «ما اسم الله الأعظم»؟ اسم اعظم خدا چيست؟

گفت: «أن تقول الله وأنت تهابه». آن است كه بگويى الله و از او در دلت داراى مهابت شوى.

گفتم: «كثيرا ما أقول ولا تداخلنى الهيبة». زياد خدا مى‌گويم ولى در دلم مهابت پيدا نمى‌شود.

گفت: «لأنك تقول من حيث أنت لا من حيث هو». براى آن كه نامش را آن چنان كه هستى مى‌گويى نه آن چنان كه هست.

گفتم: اى بزرگ! ديگر بار مرا موعظتى فرماى، از گفته‌هاى تو پند بليغ بگيرم.