آمده است:

وحشى و يارانش پس از به شهادت رساندن «حمزه» عموى پيامبر به مكه فرار كردند، سرانجام از عمل خود پشيمان شدند، نامه‌اى به پيامبر اسلام 6 نوشتند كه ما بر كرده خود پشيمانيم و علاقه‌منديم به آيين اسلام رو كنيم؛ ولى يكى از آيات قرآن مانع ماست آنجا كه مى‌فرمايد:

[و الذين لا يدعون مع الله إلها آخر و لا يقتلون النفس التي حرم الله إلا بالحق و لا يزنون‌][1].

و آنان كه معبود ديگرى را با خدا نمى‌پرستند، و كسى را كه خدا خونش را حرام كرده است، جز به حق نمى‌كشند، و زنا نمى‌كنند.

چون ما مرتكب گناه شرك و قتل و زنا شده‌ايم، اميد به رحمت نداريم.

در جواب نامه وحشى اين آيه نازل شد:

[إلا من تاب و آمن و عمل عملا صالحا فأولئك يبدل الله سيئاتهم حسنات‌][2].

مگر آنان كه توبه كنند و ايمان آورند و كار شايسته انجام دهند كه خدا بدى‌هايشان را به خوبى‌ها تبديل مى‌كند.

پيامبر 6 شخصى را مأمور كرد تا به مكه رفته و اين آيه را براى وحشى و يارانش بخواند. پس از آن كه از آيه مورد نظر با خبر شدند گفتند: اين شرطى شديد و تكليفى دشوار است، ما مى‌ترسيم از عمل كننده‌هاى اين آيه نشويم.

حق تعالى اين آيه را فرستاد:

[1] -فرقان( 25): 68.

[2] -فرقان( 25): 70.