[إن الله لا يغفر أن يشرك به و يغفر ما دون ذلك لمن يشاء][1].

مسلما خدا اين كه به او شرك ورزيده شود نمى‌آمرزد، و غير آن را براى هر كس كه بخواهد مى‌آمرزد.

ن پيامبر 6 اين آيه را فرستاد گفتند: مى‌ترسيم از گروه [لمن يشاء] (براى كسى كه بخواهد) نباشيم.

در اين هنگام اين آيه نازل شد:

[قل يا عبادي الذين أسرفوا على أنفسهم لا تقنطوا من رحمة الله إن الله يغفر الذنوب جميعا إنه هو الغفور الرحيم‌][2].

بگو: اى بندگان من كه [با ارتكاب گناه‌] بر خود زياده روى كرديد! از رحمت خدا نوميد نشويد، يقينا خدا همه گناهان را مى‌آمرزد؛ زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است.

حكايت سه مرد گنهكار در قرآن‌

در ذيل آيه شريفه:

[و على الثلاثة الذين خلفوا حتى إذا ضاقت عليهم الأرض بما رحبت و ضاقت عليهم أنفسهم و ظنوا أن لا ملجأ من الله إلا إليه ثم تاب عليهم ليتوبوا إن الله هو التواب الرحيم‌][3].

و [نيز رحمتش‌] شامل حال آن سه نفرى [بود] كه [با بهانه تراشى واهى از شركت در جنگ‌] بازمانده بودند [و همه مسلمانان به دستور پيامبر با آنان‌

[1] -نساء( 4): 48.

[2] -زمر( 39): 53.

[3] -توبه( 9): 118.