آسمان حياتش بكلى از ابرهاى قواى منفى آزاد گشته، شاهد دلرباى روح ملكوتى با كمال عظمت و شكوه و جلال مانند آفتاب جهانتاب جمال كبريايى و نورپاش خود را در آن آسمان پاك و صاف تجلى خواهد داد و آيينه دل غيب‌نماى عارف بكلى صاف از زنگ هوس‌هاى نفسانى گشته، مظهر جلوه‌هاى روح سبحانى خواهد گرديد.

در اين مقام است كه جنگ با نفس خاتمه مى‌يابد و نفس حيوانى رام و فرمانبر گشته، عارف از زنجير هوس‌ها و تحريك‌ها و هيجان‌هاى شديد نفسانى آزاد مى‌شود و حتى بدن هم پيرو اراده الهى شده بار سنگينى بر وى نمى‌شود، بلكه يك راهوار باربردارى مى‌گردد.

6- نفس راضيه‌

اين مرحله مقام عشق و وادى هولناك رضا و تسليم است. در اين مرحله نفس انسانى به محك امتحان سنجيده و در بوته مصائب درونى و روحى در آتش شك و شبهه و تزلزل و بيم و اميد كه آن‌ها را مغلوب كرده بود يك بار ديگر گداخته خواهد شد تا بكلى صافى و خلوص خود را ثابت كند و پايدار سازد.

بنابراين، اين مرحله مقام فداى نفس و ميدان جانبازى است، نفس ناطقه انسانى بايد اثبات كند كه شايسته لطف و محبت روح ملكوتى و سزاوار عنايت و فيض جبروتى و لاهوتى شده است و در راه عشق خدايى براى فدا كردن هر چيز و حتى زندگى خود نيز حاضر و بلكه مشتاق است.

اين مقام عرصه عشقبازى مجازى نيست بلكه در اينجا با جان بايد به طور حقيقى بازى كرد و حتى هزاران جان را فداى نام و عشق محبوب بايد ساخت و پاى كوبان و رقصان به پاى دار بايد شناخت.