على 7، سه مرتبه فرمود: «بر نماز شب مواظبت نما. و [آگاه باش‌] هر كس نسبت به نماز شب بى‌اعتنا باشد، از ما نيست» پس اى على بن الحسين، تو خود به سفارشات من عمل كن و شيعيان مرا نيز دستور ده تا عمل كنند.

نيز تو را به صبر و پايدارى و انتظار فرج توصيه مى‌كنم، زيرا پيامبر اكرم 6 فرمود: «بهترين كارهاى امت من، انتظار فرج است». شيعيان ما همواره در غم و اندوه به سر مى‌برند تا فرزندم ظهور كند، همان كسى كه پيامبر 6 بشارت آمدنش را داده است. او زمين را از عدل و داد پر مى‌كند، همان گونه كه از ظلم و ستم پر شده است.

پس بار ديگر اى على بن بابويه، تو را به صبر و استقامت توصيه مى‌كنم و تو نيز به همه شيعيان و پيروان مرا به صبر و استقامت فرمان بده. «به راستى زمين از آن خداست و آن را به هر كس از بندگانش كه بخواهد به ارث مى‌دهد و عاقبت از آن پرهيزگاران است».

سلام و رحمت و بركت حق بر تو و بر همه شيعيان ما، و درود خداوند بر محمد 6 و آل او.[1]

[1] - اين نامه را اكثر محققين و صاحبان تراجم نقل نموده‌اند كه از جمله آنها، مى‌توان از علامه بحرانى در« لؤلؤة البحرين»، ص 384، محقق خوانسارى در« روضات الجنات»، ج 4، ص 273، علامه مجلسى در« بحار الانوار»، ج 50، ص 317 و 318، محدث نورى در« مستدرك الوسائل»، ج 3، ص 527، قاضى نور الله شوشترى در« مجالس المؤمنين»، ج 1، ص 453، محدث قمى در« فوائد الرضوية»، ص 281، و علامه شيخ محمد تقى تسترى در« قاموس الرجال»، ج 6، ص 474، نام برد.