(54)

خردمندى را كه در زمره اوباش سخن‌ 294 ببندد شگفت مدار كه آواز بربط با غلبه‌ 295 دهل برنيايد و بوى عبير از گند سير فروماند.

(55)

گوهر، اگر در 298 خلاب افتد همان‌ 299 نفيس است و غبار، اگر بفلك رسد همان خسيس.

(56)

300 استعداد بيتربيت دريغ است و تربيت‌ 301 نامستعد ضايع. خاكستر نسبتى عالى دارد كه آتش جوهرى‌ 302 علوى است و ليكن چون به نفس خود هنرى ندارد با خاك برابر است و قيمت شكر نه از نى است كه آن خود، خاصيت وى است.

(57)

مشك آن است كه خود ببويد نه آنكه عطار بگويد. دانا چو 307 طبله عطار