مرحوم آقا حسين محقق خونسارى أعلى الله مقامه متوفاى 1099 است كه باين كار اقدام كرد و شرح مبسوطى بر آن زد و بطورى كه حاجى نورى در خاتمه مستدرك متذكر شده است آنرا در دو جلد ضخيم ترتيب داده است ليكن حاجى هر چه كاوش كرده است آن را نيافته و آرزمند ديدارش بوده است.

نگارنده هنگامى كه اين عبارت را از حاجى نورى ديدم بطمع افتاده و براى زيارت آن كتاب شريف بكتابخانه‌هاى مهم كشور در كار نامه نگارى شدم تا اين كه معلوم شد يك نسخه از آن كه تا خاتمه حرف الف است در كتابخانه مباركه مرحوم سپهسالار طى شماره 3280 موجود است گر چه كاتب در آخر نام خويش را اظهار نكرده است لكن از قرائن و شواهد پيدا است كه خط زيباى خود مرحوم خونسارى است و اين نسخه را يكى از علماء بنام محمد حسين بن نور الدين الحسينى الجزائرى در سال 1148 در شهر لكنو از بلاد هندوستان بهنگام سياحت ديده و شناخته و آنرا خريده بايران آورده است».

نگارنده گويد: استعجاب وى كه در صدر كلام كرده است بجاست ليكن دو اشتباه بسيار بزرگ در باقى كلامش بنظر مى‌رسد:

1- شارح غرر و درر آقا جمال خوانسارى متوفى بسال 1125 هجرى است نه پدر او آقا حسين متوفى بسال 1099 چنانكه صريح كلام اوست.

2- نسخه مدرسه سپهسالار كه نشان داده و آنرا خط زيباى خود مرحوم خوانسارى دانسته است درست نيست ببيانى كه عن قريب ذكر مى‌شود ان شاء الله.

اميد افتخار جاودانى چون اين كتاب شريف مجموعه از كلمات طيبات أقضى الأمة و ابو الأئمة امير المؤمنين و إمام المتقين على بن أبى طالب سلام الله عليه است اميد آنست كه نشر آن مورد قبول و منظور نظر كيميا اثر وارث الانبيا و خاتم الاوصيا بقية الله فى بلاده و حجة الله على عباده اعلى حضرت امام زمان محمد بن الحسن العسكرى عجل الله فرجه و سهل الله مخرجه كه واسطه فيوضات إلهى و رابطه كمالات نامتناهى است واقع شود و اگر چنين باشد زهى سعادت كه مايه افتخار جاودانى و وسيله‌