كتابى چنين غمزدائى كجاست‌

همت غمزدا هم مسرت فزاست‌

برآرد ترا سر ز خواب گران‌

شود رهنمايت سوى سروران‌

ز انجام و آغاز هر دو سرا

نمايد ز مجرا و از ماجرا

كند پاكت ز الايش نفس دون‌

شوى از هداة و هم از مهتدون‌

كند آگهت هم ز سير سلوك‌

ز سير رعايا و سير ملوك‌

ز أخلاق و أطوارت آگه كند

ز دل ريشه فعل بد بر كند

نمايد بتو راه و رسم صواب‌

ز فقرت رهاند كند كامياب‌

ز جهل و ز اندوه و از سوء حال‌

رهاند رساند بفيض زلال‌

ز نقصان رساند باوج كمال‌

ز اوج كمالت بقرب وصال‌

چو مادر نهد بر لبت شهد ناب‌

چو دايه دهد از بدت اجتناب‌

شوى گر مصاحب مرو را رواست‌

كه همصحبتى نيك چون كيمياست‌

چنين ميوه مشگ‌بوئى لطيف‌

نيايد مگر از نهالى شريف‌

نهالى است از كوثر آن خورده آب‌

كه هر برگ آن مايه صد سحاب‌

نبى گفته او را بود باب علم‌

ز كف بحر و كان و، ز دل كوه حلم‌

على سرور جمله اصفياست‌

خود از اوليا برتر از انبياست‌

وجود جهان بسته جود اوست‌

كه آن همچو مغز و جهان همچو پوست‌

بود اين همه رشحه زان سحاب‌

قليلى از آن جمع در اين كتاب»