حكايت (18) [گروهى برآنند ز اهل سخن ....]

[1] چو شبنم ...: مراد اين بيت و بيت پيشين چنين است: چون سيل با شدت و تندى حركت مى‌كرد، در نتيجه تندى و تكبرى كه داشت از بلندى به پستى افتاد، ولى چون شبنم با خوارى و مسكنت از آسمان به زمين افتاد، آسمان شبنم را بوسيله تابش مهر( خورشيد) بصورت بخار درآورد و تا ستاره« عيوق» كه ستاره بسيار مرتفع است بالا برد.

[2] حاتم: حاتم زاهد يا حاتم اصم( كر) ابو عبد اللّه حاتم ملقب به اسم از مشايخ عرفان و از مردم بلخ است متوفى به سال 237 واو غير از حاتم معروف است. ميگويند زنى پيش حاتم جهت پرسش سئوالاتى آمده بود و از آن زن ضمن گفتگو صدايى ناخوش برآمد.

حاتم از آن زمان خود را به كرى زد تا آن زن شرمنده نشود و اين حالت را تا آخر عمر حفظ كرد.

[3] - طنين: در اصطلاح موسيقى كيفيت صوتى ناشى از جنس آلت موسيقى را طنين گويند.

معناى اول آن« صداى مگس» است كه در اينجا مراد ميباشد.

[4] قيد بود: مسند است براى مسند اليه محذوف كه تار عنكبوت باشد. قيد با قند« جناس خط» دارد.

[5] دام باز: در نسخه فروغى داميار به معنى دام‌دار است: صيادى كه دام مى‌نهد. ولى چون براى مگس داميار نيست ضبط متن صحيح‌تر مى‌نمايد.