[1] شبلى ابو بكر دلف بن جعفر خراسانى بغدادى متولد سامره از بزرگان عرفا و مشايخ صوفيه است با جنيد مصاحبت داشته است و به سال 344 هجرى وفات كرده است. شبلى منسوب است به شبلى يكى از شهرهاى اشروسنه در ماوراء النهر. حاجب موفق خليفه عباسى بوده و مشاغل ديوانى را ترك گفته و به عبادت پرداخته است.

[2] حانوت:( جمع آن، حوانيت): گويا معنى اول آن ميكده و دكان خمار باشد چه در زبان ارمنى لفظ خانوت در همين معنى مستعمل است. بتدريج حانوت در معنى مطلق دكان بكار رفته و در گنجانيدن حانوت در اين مصراع شيخ اجل ذوقى به كار برده است تا با روش شبلى و عارفان ديگر مناسبت بيشترى داشته باشد.

[3] - نيارست: نتوانست.

[4] خفت: مصدر مرخم- مخفف خفتن.

[5] فردوسى حكيم ابو القاسم حسن طوسى فردوسى صاحب« شاهنامه» بزرگترين كتاب حماسى ايران.

[6] دانه‌كش: بنابر گفته استاد پورداود صفتى است كه در اوستاى زردشتى به مور نسبت داده شده است.