پس چگونه جابر در وقت احتضار و فوت امام باقر 7 به حضور ايشان مشرّف شده است؟ بلكه جابر حتّى 16 سال و به قولى حدود 20 سال قبل از شهادت امام سجّاد 7 وفات نموده است، زيرا شهادت حضرت سجّاد 7 سال 94 و يا 95 هجرى بوده است.

4- ظاهر خبر اين است كه جابر، امام صادق 7 را نيز درك كرده است، حال آنكه خود او خبرى را روايت مى‌كند كه حضرت رسول 6 به او فرمودند:

«انّك ستبقى حتّى تلقى ولدي محمّد بن عليّ بن الحسين بن علىّ بن أبي طالب المعروف في التّوراة بباقر فإذا لقيته فأقرئه منّي السّلام»

يعنى: (تو زنده خواهى ماند تا فرزندم محمّد بن علىّ بن الحسين بن علىّ بن ابى طالب را- كه در تورات به باقر معروف است- ملاقات كنى، وقتى او را ديدى سلام مرا به او برسان)، و ظاهر اين خبر اين است كه جابر هيچ يك از ائمّه بعد از امام باقر 7 را زيارت نكرده است، خصوصا كه در خبر ديگر آمده است: بعد از ديدن او، مدّت كمى بيش، زنده نخواهى ماند[1].

5- تصريح به نام و كنيه مبارك امام زمان 7 كه همان طور كه ملاحظه شد، صدوق (ره) مى‌گويد: از نظر من جائز نيست نام مبارك آن حضرت صراحة ذكر شود، و شايد صدوق با اين بيان خواسته است عدم اعتماد خود را به اين حديث بيان كند». (مترجم با راهنمائى استاد غفّارى).

2- ابو بصير گويد: امام صادق 7 فرمودند: پدرم 7‌[2] به جابر بن عبد اللَّه‌

[1]- مراجعه شود به مجلد 46 بحار الانوار ص 223- 228.

[2]- كذا، و معلوم أنّه 7 ذكر ذلك رواية عن أبيه 7، لا ما شاهده هو بنفسه.