طاغوت زمانش شهيد كرده است، و شهادت ائمّه امرى واقعى و حقيقى بوده است، نه آنچنان كه غلات و مفوضه- كه لعنت خدا بر آنان باد- معتقدند.

مترجم گويد: غلات جمع غالى به معنى غلوّكننده است. غلات سه دسته‌اند: 1- آنان كه در باره على 7 غلو مى‌كنند و او را خدا مى‌دانند.

2- آنان كه در باره اهل بيت عليهم السّلام غلوّ مى‌كنند و در باره ايشان معتقد به صفات و خصوصيّاتى هستند كه خود ايشان چنين ادّعايى ندارند. 3- آنان كه معتقدند شناخت امام انسان را از همگى عبادات و واجبات بى‌نياز مى‌سازد و از اين رو، طهارت، نماز، روزه، زكات و حجّ را با اتّكال به دوستى و ولايت اهل بيت ترك مى‌كنند. و مراد از «غلات» در كتب متقدّمين بيشتر همين طائفه سوم است. و مفوّضه به كسانى اطلاق ميگردد كه قائل به تفويض ميباشند. تفويض داراى هشت معنى است، از جمله اينكه خداوند امر خلق و تدبير و رزق را به معصومين عليهم السّلام واگذار فرموده است، كه اين عقيده، خود غلوّ است (براى توضيح بيشتر به مجلّد ششم ترجمه كتاب «من لا يحضره الفقيه» ص 573 مراجعه فرمائيد).

بارى آنان گويند: ايشان (يعنى ائمّه معصومين) در واقع كشته نشده‌اند بلكه امر بر مردم مشتبه شده است. (شيخ صدوق گويد:) دروغ مى‌گويند، خداوند بر آنان غضب كناد! امر هيچ يك از انبياء و اوصياء بر مردم مشتبه نشده جز عيسى بن مريم عليهما السّلام فقطّ، زيرا او زنده به سوى آسمان برده شد و در بين زمين و آسمان قبض روح گرديد، سپس به آسمان برده و روحش به او برگردانده‌