حال كه از من چنين اعمالى سرزده و شصت نفر از اولاد رسول اللَّه 6 را كشته‌ام، نماز و روزه براى من چه نفعى دارد؟ شكّ ندارم كه تا ابد در جهنّم خواهم سوخت.

مؤلّف اين كتاب (شيخ صدوق) گويد: از منصور دوانيقى نيز چنين رفتارى با سادات ثبت شده است.[1] 2- حاكم ابو احمد انماطىّ نيشابورىّ با سند متّصل روايت كرده گويد:

[1]- توضيح:« بايد دانست كه حميد بن قحطبه در زمان مهدى عبّاسى بسال 159 در حالى كه والى خراسان بوده مرده است، و به نصّ تواريخ مهدىّ بجاى وى، ابو عون عبد الملك بن يزيد خراسانى را به حكومت خراسان نصب كرده، و گوئى اين قضيّه چنان كه از كلام مصنّف رحمه اللَّه استفاده مى‌شود در زمان مهدىّ يا منصور ممكن است اتّفاق افتاده باشد، چون هارون بنا بر آنچه در تاريخ است و مورّخين ذكر كرده‌اند، در سال 170 بخلافت رسيد و آخر عمر بخراسان رفت و در سال 193 در طوس مرگش فرا رسيد و به عذاب ابد پيوست. پس چگونه با حميد در يك زمان بوده. و نيز بايد دانست كه حميد يكى از شخصيّتهاى معروف و سابقه‌دار حكومت عبّاسى است و زمانى حاكم مصر و زمانى حاكم بصره و در آخر حاكم خراسان بوده است، و بعيد است اين گونه امور پست مانند مباشرت در قتل و امثال آن را به چنين افرادى سرشناس واگذار كنند، بنظر مى‌رسد كه براى نشان دادن قساوت بنى العبّاس و دشمنى آنان با اهل بيت پيغمبر صلى اللَّه عليه و عليهم اين گونه داستانها را ساخته‌اند تا بتوانند به مردم عوام و پيروان چشم و گوش بسته دستگاه خلافت اموى يا عبّاسى بفهمانند كه اين افراد خلفاى بحق پيامبر اسلام نيستند، و البتّه غرض صحيح است هر چند داستان مستند نيست، يا كسانى كه با شيعيان مخالفند براى اينكه ايشان را مهمل‌گو و دروغزن معرّفى كنند بصورت روايت قصّه ساخته‌اند و اين وجه دوم بعيد نيست زيرا روات خبر همگى مجهول و مهملند و شخص و حالشان شناخته نشده است، و بالأخره اين مطلب تاريخ است نه حديث كه ردّ كردن آن مشكل ايجاد كند.( استاد غفّارى)».