مى‌گفت: وقتى هارون، موسى بن جعفر عليهما السّلام را زندانى كرد، حضرت، شب هنگام، از جهت هارون در ترس بودند كه مبادا ايشان را بكشد.

لذا تجديد وضو كردند و رو به قبله ايستادند و چهار ركعت نماز خواندند و سپس دست به دعا برداشته، چنين گفتند:

«يا سيّدي نجّني من حبس هارون و خلّصني من يده، يا مخلّص الشّجر من بين رمل و طين، و يا مخلّص اللّبن من بين فرث و دم، و يا مخلّص الولد من بين مشيمة و رحم و يا مخلّص النّار من الحديد و الحجر، و يا مخلّص الرّوح من بين الاحشاء و الأمعاء، خلّصني من يدي هارون».

(يعنى: اى آقاى من، سرور من، مرا از زندان هارون نجات بده و از دست او رهايم كن. اى كه درخت را از بين گل و شن بيرون مى‌آورى! اى كه شير را از بين مجراى خون و سرگين خارج مى‌كنى.[1] اى كه جنين را از ميان رحم و مشيمه خارج مى‌كنى! اى كه آتش را از

[1]- اشاره به آيه شريفه 66 سوره نحل است. ترجمه آيه تقريبا چنين مى‌باشد:« از شكم چهارپايان از بين خون و سرگين، شيرى خالص و گوارا بيرون مى‌آوريم». و علّت اينكه فرموده است شير را از بين خون و سرگين خارج مى‌كنيم اين است كه سرگين در شكمبه است و پستان چهارپايان در قسمت عقب شكم نزديك پاها قرار دارد و شريانها و وريدها شكمبه و پستان را احاطه كرده است. و لذا به اين اعتبار، خداوند مى‌فرمايد از بين خون و سرگين، شير خالص بيرون مى‌آوريم.