نزد خود و نزد مردمان عظيم بشمارد[1] امّا به حدّى كه او را از واسطه بودن بيرون نبرد تا آنكه مشرك نباشد.

و حضرت امام جعفر صادق 7 در آيه: «وَ ما يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلَّا وَ هُمْ مُشْرِكُونَ»[2] يعنى ايمان نياورده‌اند اكثر مردم‌[3] مگر به آنكه به خدا مشركند. فرمودند: اين آيه در شأن مردى است كه مى‌گويد: اگر فلان نمى‌بود من هلاك شده بودم و اگر فلان نمى‌بود اين به من نمى‌رسيد و اگر فلان نمى‌بود عيال من هلاك شده بودند. آيا نمى‌بينى كه اين مرد از براى خدا شريكى قرار داده كه روزى دهد و دفع بلا كند؟! پرسيدند: اگر گويد:

اگر خداى عزّ وجلّ به من احسان نمى‌نمود به واسطه فلان هلاك مى‌شدم. فرمودند:

باكى به اين و مانند اين‌[4] نيست‌[5].

و ديگر سزاوار آن است كه از مواضع شكّ و شبهه بگريزد؛ هم در اصل آن و هم در مقدار، و از كسى كه مال او حلال نباشد قبولِ چيزى نكند و زياده بر قدر احتياج نگيرد و در حضور مردم سؤال نكند از كسى كه شرم نمايد[6] از ردّ كردن.

و ديگر سزاوار آن است كه دانشمند از گرفتن زكات- مادام كه مضطرّ به آن نشده- اجتناب نمايد تا خود را منزّه داشته باشد از كثافتهاى مال.

و[7] ديگر سزاوار آن است كه پنهان دارد او را به نيّت آنكه پرده مروّت آن دريده نشود و احتياجش ظاهر نگردد و عفّت ورزيده باشد. و به نيّت آنكه دلهاى مردم و زبانهاى ايشان سالم باشد از حسد وبدگمانى وغيبت و به نيّت آنكه اعانت نموده باشد عطا نماينده را بر پنهان داشتن خير و به نيّت آنكه محافظت خود نموده‌]m .a 121[

[1] -a + و.

[2] - يوسف: 106.

[3] -s + را.

[4] -s - و مانند اين.

[5] - تفسير العيّاشي 2: 200 ح 96. عدّة الداعي: 89.

[6] -a - نمايد.

[7] -a - و.