در هنگام پاك ساختن اعضا به آب پاكيزه كن دل خود را به تقوا و يقين‌[1].

و حضرت امام رضا 7 فرمودند: از براى آن امر به وضو شده كه بنده پاك باشد در هنگامى كه در برابر خدا بايستد و با وى مناجات كند. و از براى آن امر به وضو شده كه فرمانبردار خدا باشد در حالتى كه از پليدى و نجاست پاك باشد، با آنكه وضو سستى را مى‌برد و خواب را منع مى‌كند و دل را پاكيزه مى‌سازد[2] از براى ايستادن نزد خداى عزّ وجلّ.

و از براى آن بر رو و دستها و سر و پاها[3] واجب شده كه هرگاه بنده در برابر خداى عزّ وجلّ مى‌ايستد چيزى چند از اعضاى او ظاهر مى‌باشد كه شستن آنها واجب است، زيرا كه به روى‌[4] سجده و خضوع مى‌كند و به دست سؤال مى‌كند و آثار رغبت و خوف و تضرّع در حالت دعا به دست مى‌باشد و به سَر استقبال خداى عزّ وجلّ مى‌نمايد در حالت ركوع و سجود و به پاها مى‌ايستد و مى‌نشيند.

و سبب در اينكه در جنابت امر به غسل شده و در خلوت رفتن‌[5] امر به آن نشده آن است كه جنابت از نفس انسان حاصل مى‌شود و چيزى است كه از تمامى جسد بيرون مى‌آيد. و خلوت رفتن از نفس انسان نمى‌باشد بلكه غذايى است كه‌[6] از راهى داخل مى‌شود و از راهى بيرون مى‌رود[7].

و در روايتى‌[8] ديگر آن حضرت فرمودند: علّت تخفيف در بول و غايط آن است كه بيشتر از جنابت واقع مى‌شود و دايمى مى‌باشد، پس خداى عزّ وجلّ در اين به وضو

[1] - مصباح الشريعة: 128 باب 60.

[2] -a + و.

[3] - پاها/a پا.

[4] - به روى/s بر روى.

[5] - يعنى رفتن به بيت الخلاء.

[6] -m - كه.

[7] - عيون أخبار الرضا 7 2: 111- 112 ضمن باب 34.

[8] - روايتى/s a روايت.