پس اسم رجا صادق است بر انتظار محبوبى كه تمهيد جميع اسبابى كه داخل در تحت اختيار بنده است شده باشد و چيزى باقى نمانده باشد مگر چيزى كه داخل در تحت اختيار بنده نيست و آن عبارت است از فضل خدا به دفع موانع و مفسدات‌[1]، پس هرگاه بنده تخم ايمان را بيفشاند به آب طاعت و پاكيزه سازد دل را از خار خُلقهاى مذموم و از فضل خدا منتظر باشد كه آن را بر آن حالت ثابت بدارد تا وقت مرگ و خاتمه او به خوبى و منجر به آمرزش باشد، اين انتظار رجايى حقيقى و[2] در نفس الأمر محمود و باعث بر مواظبت و قيام به مقتضاى ايمان در تمام شدن اسباب آمرزش تا وقت مرگ خواهد بود. و اگر تخم ايمان را در دل بكارد امّا به آب طاعت آبش ندهد يا آنكه دل را از خُلقهاى ذميمه پاكيزه نسازد و مشغول طلب لذّتهاى دنيا شود و منتظر آمرزش باشد اين انتظار و توقّع حماقت و غرور است، خداى عزّ وجلّ در قرآن مجيد فرموده: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ الَّذِينَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولئِكَ يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ»[3] يعنى آن جماعتى كه ايمان آورده‌اند و جماعتى كه از وطنها هجرت نموده‌اند و در راه خدا جهاد كرده‌اند اين جماعت امّيدوارند به رحمت خدا.

و نيز فرموده: «فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْكِتابَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هذَا الْأَدْنى‌ وَ يَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنا»[4] يعنى بعد از جماعت صالحان جمعى آمدند كه علم تورات را آموختند و فرا مى‌گيرند متاع دنيا را- يعنى رشوه مى‌گيرند- و مى‌گويند كه: آمرزيده خواهيم شد!

و حضرت پيغمبر 6 فرمودند: زيرك كسى است كه خود را بر طاعت ببندد و عمل كند از براى بعد از مرگ. و احمق كسى است كه نفس خود را تابع هَوى‌ و[5] هوس سازد و تمنّى كند بر خدا و گويد[6]: خدا مرا خواهد آمرزيد[7]!

[1] - مفسدات/a مفاسد.

[2] -a s - و.

[3] - بقره: 218.

[4] - اعراف: 169.

[5] -a - و.

[6] -a s + كه.

[7] - أمالي الطوسي: 531 در ضمن سفارش آن حضرت به ابو ذر. مجموعة ورّام 1: 215. عدّة الداعي: 28.