وبعضى به‌[1] روزه داشتن مغرور شده‌اند وبسياراست كه تمام سال روزه مى‌باشد امّا زبان را از غيبت وشكم را از حرام در وقت افطار باز نمى‌دارد و به خود گمان خير مى‌دارد.

و بعضى فريفته حجّ شده‌اند و[2] به حجّ مى‌روند بدون آنكه از مظلمه‌هاى مردم بيرون رفته باشند و بدون اداى دَينها و طلب زاد حلال، و در اثناى راه نماز از وى فوت مى‌شود و از شستن جامه و بدن عاجز و متعرّض دَه يكى كه ظالمان مى‌گيرند مى‌شود. و اينها همه بعد از اين است كه حجّة الإسلام از وى ساقط مى‌باشد.

و بعضى مغرور به پيشنمازى مسجدى‌[3] يا اذان در آن مى‌شوند و اگر ديگرى امامت كند يا اذان بگويد در وقتى كه غايب باشد بسيار آشفته مى‌شود هرچند داند كه آن كس پرهيزكارتر و دانشمندتر باشد.

و بعضى آنند كه امر به خير مى‌نمايند[4] و خود را فراموش مى‌كنند[5] و هرگاه امر كند درشتى و طلب رياست و عزّت مى‌كند و[6] هرگاه مرتكب منكرى شد و كسى ردّ وى را بكند غضبناك مى‌شود و مى‌گويد: امر به معروف و نهى از منكر با من است، پس تو چگونه انكار بر من مى‌كنى؟! و غرضش در اين رياست و پيشوايى است.

و بعضى از مغرورين كسى است كه علوم‌[7] شرعيّه را دانسته و تعمّق در آنها نموده‌]m .a 66[ و مشغول آن گرديده، امّا تجسّس افعال اعضا و[8] محافظت آنها را از معاصى و جبر كردن آنها را بر طاعتها مهمل مى‌گذارد، يا آنكه تجسّس احوال قلب را مهمل مى‌گذارد[9] و[10] صفات مذمومه و خُلقهاى بد را از دل محو نمى‌سازد و به علم‌

[1] -s - به.

[2] -a s - و.

[3] - مسجدى/s a مسجد.

[4] - مى‌نمايند/s مى‌نمايد.

[5] - مى‌كنند/a s مى‌كند.

[6] -s a - و.

[7] - علوم/s a احكام.

[8] -a - و.

[9] -s - يا آنكه تجسّس ... مى‌گذارد.

[10] - و/a در.