000 ابتدا به ايشان احسان نمود پس به بدترين عذابى آنها را هلاك كرد. در قرآن‌[1] وارد شده: «وَ[2] مَكَرُوا وَ مَكَرَ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَيْرُ الْماكِرِينَ»[3]. «فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ»[4] يعنى ايشان مكر كردند و خدا در برابرْ مكر[5] كرد و خدا بهترين مكر كننده‌هاست، و ايمن نمى‌باشد از مكر خدا مگر جماعت زيانكاران.

فصل [در طوايف مغروران‌]

بدان كه طوايف مغروران بسيارند و راه‌هاى غرور ايشان مختلف؛ بعضى كسانيند كه منكر را معروف مى‌دانند، مانند كسى كه مسجدها[6] مى‌سازد و از مال حرام آنها را زينت مى‌كند.

و بعضى آنند كه تمييز نمى‌كنند ميان آنچه از براى خود يا از براى خدا مى‌كنند، مثل واعظى كه غرض او مقبول عوامّ بودن و جاه داشتن باشد.

و بعضى آنند كه ترك مى‌كنند آنچه اهتمام به آن بيشتر است و مشغول به غير مهم مى‌شوند، مانند كسى كه همّت او در نماز مقصور است بر وسواس در نيّت يا تصحيح مخارج حروف تا آنكه جماعت از وى فوت مى‌شود و اتيان در نماز خارج‌[7] وقت مى‌نمايد و مَع هذا حضور قلب در نماز نمى‌دارد و گمان مى‌برد كه اگر تعبى در تصحيح نيّت يا اخراج حروف بكشد از مردم به اين كمال ممتاز خواهد شد.

و بعضى آنند كه به قرائت قرآن مغرور شده‌[8] و او را به سرعت مى‌خواند[9] و بسيار مى‌باشد (كه در يك روز و يك شب يك مرتبه ختم قرآن مى‌كند و زبانش به قرائت جارى و دلش در وادى آرزوها متردّد مى‌باشد)[10].

[1] -a + مجيد.

[2] -m - و.

[3] - آل عمران: 54.

[4] - اعراف: 99.

[5] - مكر/s a مكرى.

[6] -s a + را.

[7] - در نماز خارج/s a به نماز در خارج.

[8] - مغرور شده/a مغرورند.

[9] - مى‌خواند/a مى‌خوانند.

[10] - ميان پرانتز ازa افتاده است.