اين فكر انداخت كه نظريه واحدى براى آنها بسازند. اما تفاوت اساسى اين دو نيرو در آن است كه نيروى الكترومغناطيسى دور برد است و نيروى ضعيف كوتاه برد.

وحدت الكترو مغناطيس و نيروى ضعيف‌

ايده وحدت بخشيدن به برهم كنش‌هاى ضعيف و الكترومغناطيسى، توسط گلاشو، عبدالسلام و واينبرگ‌[1] پايه‌ريزى شد.

واينبرگ‌و عبدالسلام، با مطالعه و محاسبه برهم‌كنش‌هاى ضعيف دريافتند كه ذره‌اى با بار خنثى تبادل مى‌شود كه منجر به جريان خنثى مى‌شود. پيشگويى جريان‌هاى خنثى كه در سال‌هاى 1956 انجام شد، در سال 1973، در سرن با كشف استحكام يافت.[2]

عبدالسلام با كمك يكى از همكارانش به نام وارد، در سال‌هاى 1957 به فكر افتاده بود كه نيروى ضعيف و الكترومغناطيسى را وحدت بخشد. عبدالسلام، و اينبرگ و گلاشو، در سال 1960 در انگلستان يكديگر را ملاقات كردند. همه آنها گرفتار اين مشكل‌

[1] - همان، ص 100.

[2] - نظريه جهان‌شمول فيزيكى، ص 121.