مى‌شود، زمان ظاهرى است؛ اما اينشتين گفت كه ما يك زمان ظاهرى و يك زمان حقيقى نداريم بلكه فقط يك زمان حقيقى داريم و آن هم چيزى است كه‌

لورنتس آن را زمان ظاهرى ناميده است.»[1]

انقباض لورنتس‌

اگر دستگاه مختصاتى نسبت به دستگاه مختصات اول، با سرعت يكنواخت حركت كند، طول ميله در دستگاه مختصات متحرك كوتاه‌تر از طول ميله در دستگاه مختصات ساكن است. فرض كنيد دو ناظر كه يكى نسبت به ميله ساكن و ديگرى متحرك است در صدد سنجش برآيند. برطبق قانون لورنتس، ناظر دومى طول ميله را كمتر از اولى ثبت مى‌كند.

نمايش تصوير

طول ميله در دستگاه مقايسه متحرك وL طول ميله در دستگاه مقايسه ساكن نسبت به ميله است. سرعت حركت دستگاه مقايسه متحرك نسبت به ميله وC سرعت نور در خلأ (300000 كيلومتر بر ثانيه) است.

بنابراين اگر ميله با سرعت 240000 كيلومتر بر ثانيه از مقابل ما بگذرد و طول آن در حالت ساكن 1 متر باشد، به نظر مى‌رسد كه‌

[1] - مهدى، تحليل از ديدگاه‌هاى فلسفى فيزيك‌دانان معاصر، ص 63.