سكو است.

رابطه لورنتس عبارت بود از:

كه در آن‌C سرعت نور در خلأ،v سرعت ناظر متحرك،t زمان براى ناظر ساكن وt زمان براى ناظر متحرك است.

اگر سرعت متحرك نسبت به سرعت نور خيلى كمتر باشد، هم‌زمانى گاليله برقرار است:

اگر سرعت متحرك، همان سرعت نور باشد، زمان براى او ايستاده است و ديگر زمانى نمى‌گذرد.

اگر

نمايش تصوير

به‌عنوان مثال در قطار اينشتين، 30 سال زمينى، معادل با 18 سال در قطار است. لورنتس، را زمان ظاهرى مى‌پنداشت، اما اينشتين گفت ما يك زمان ظاهرى و يك زمان حقيقى نداريم. زمان، زمان حقيقى است كه با تغيير سرعت چارچوب مقايسه، تغيير مى‌كند.

هايزنبرگ در مصاحبه‌اى چنين گفت: «لورنتس، فرمول صحيح در اختيار داشت اما فكر مى‌كرد زمانى كه در معادلات تبديل وارد