طول ميله 60 سانتى‌متر است.

اينشتين‌

قوانين نسبيت اينشتين در قالب نسبيت خاص و نسبيت عمومى، مطرح مى‌شود.

نسبيت خاص‌

تئورى نسبيت خاص كه توسط اينشتين در سال 1905 ميلادى مطرح شد، محدوديت اصول بنيادين در فيزيك كلاسيك را به اثبات رساند. در فيزيك كلاسيك، زمان و جرم جسم مستقل از دستگاه مختصاتى كه در آن سنجش انجام مى‌گرفت بودند. اما لورنتس با قانون اتساع زمان، زمان را وابسته به دستگاه مختصاتى دانست. نظريه نسبيت خاص، جرم را وابسته به سرعت جسم دانست. در فيزيك كلاسيك ماده و ميدان از هم متمايز هستند، قوانين امواج الكترومغناطيسى، نشان از موجى بودن انرژى تابشى داشتند و امواج هرگز خاصيت ذره‌اى ندارند.

در نسبيت خاص، امواج داراى انرژى، جرم دارند، يعنى به ازاى از دست دادن انرژى، از جرم ماده نيز كم مى‌شود. بنابراين بخشى از ماده مى‌تواند به انرژى تبديل شود و بالعكس.

الف) جرم نسبيتى: اينشتين با اثبات رياضى نشان داد جرم يك جسم مى‌تواند در دستگاه‌هاى مختصاتى كه سرعت‌هاى مختلفى‌