دختران مى‌آموزند كه در مورد بدن‌هايشان به عنوان كالاى هدف اميال و خواسته‌هاى ديگران، بيانديشند و با آن (بدنشان) بدين گونه رفتار نمايند. در خود شى‌ءبينى، دختران ديدگاه ناظران درباره جسم خود را درونى مى‌كنند و ياد مى‌گيرند كه با خود به عنوان اشيايى كه به آنها بخاطر ظاهرشان نگاه مى‌شود و ارزيابى مى‌شوند، رفتار كنند. اگرچه دختران بعضى اوقات، نمايش خود را تنها به عنوان يك كالاى جنسى به عنوان اعمال كنترل بر تمايلات جنسى مى‌دانند (به عنوان مثال، در بعضى)، اما نمايش خود به اين صورت، مى‌تواند به عنوان شكلى از خود شى‌ءبينى در نظر گرفته شود.

شواهد فراوانى وجود دارد كه نشان مى‌دهد خودشى‌ءبينى بين دختران و زنان رايج است. به عنوان مثال، سالتر[1] و تيگمن‌[2] (2002)، پى بردند كه دختران 12 ساله به ظاهر بدنشان بيشتر از توانايى آن اهميت مى‌دهند. به علاوه، مطالعات زيادى نشان داده‌اند كه دختران و زنان بيشتر از پسران و مردان خودشى‌ءبينى مى‌كنند.

بيشتر تحقيقات بر آمريكايى‌هاى اروپايى تمركز دارند، اما نتايج تحقيقى در مورد دختران كلاس نهم و دهم نشان داده كه بيشتر دختران صرف نظر از نژاد آنها- دست به خود شى‌ءبينى مى‌زنند. اين يعنى آنها، استانداردهاى ظاهرى ناظران را براى خود، درونى مى‌كنند و در فعاليت‌هايى كه براى افزايش جذابيت جنسى آنها طراحى شده وارد مى‌شوند. به علاوه دختران آمريكايى آفريقايى و سفيد پوست، از نظر مدت زمانى كه صرف ظاهرشان مى‌كردند، تفاوتى ندارند. اگرچه دختران آمريكايى آفريقايى، زمان بيشترى صرف موهايشان و دختران سفيد پوست صرف آرايششان مى‌كنند.

دختران و نوجوانان علاوه بر انتخاب‌هاى جنسى درمورد لباس، مو و آرايش بعضى اوقات رفتارهاى جنسى زودرس دارند و در اين محيط اجتماعى، فرهنگى رفتارها مى‌توانند نتيجه الگوسازى باشند. در هر حال مهم است كه متذكر شويم رفتار جنسى در كودكان به عنوان مثال، بازى سكسى اجبارى، خودانگيزى مداوم و گاهاً عمومى، پيشنهادهاى جنسى نامناسب به ديگران يكى از نتايج معمول سوء استفاده جنسى در كودكان است. در اين شرايط، دختران از طريق رفتارشان خود را جنسى مى‌كنند. (يعنى آنها خود را به عنوان اشياء جنسى براى استفاده ديگران عرضه مى‌كنند و يا دست به رفتارهاى جنسى نامتناسب با سنشان مى‌زنند.) در هر حال، غلط است كه گفته شود

[1] -Salter .

[2] -Tiggemann .