طور مشابه، ريچرت‌[1] و كارپنتر[2] (2004)، دريافتند كه در حالى‌كه زنان در حدود نيمى از زمان‌ها در تبليغات مجلات زنان چاپ شده در سال 2003، به صورت وسوسه آميز لباس پوشيده بودند، نيمه پوشيده و يا برهنه بودند و در تبليغات مجلات مردان تقريباً 4 زن از 5 زن (78%) در اين حالت‌ها نمايش داده شده بودند. بررسى عكس‌هاى دو مجله معروف مردان، نشان داد كه 5/ 80% زنان به عنوان اشياء جنسى نمايش داده شده بودند.

تبليغات مجلات، به روش دومى نيز زنان را جنسى مى‌كنند. شواهد نشان مى‌دهند كه چنين شى‌ءسازى جنسى، بيشتر براى زنان در تبليغات مجلات اتفاق مى‌افتد تا مردان. به عنوان مثال، ريچرت‌[3]، لامبياس‌[4]، مورگان‌[5]، كارستارفن‌[6] و زاوينا[7] (1999)، دريافتند كه زنان 3 برابر بيشتر از مردان احتمال دارد كه از لحاظ جنسى بصورت تحريك كننده لباس بپوشند. در بررسى آن‌ها از تبليغات دو مجله چاپ شده در سال 1992، دبليو. جِى. رودمن‌[8] و وردى‌[9] (1993)، دريافتند كه مانكن‌هاى زن، بيشتر از مانكن‌هاى مرد در شرايط سلطه‌پذيرى، استثمار جنسى و خشونت قرار مى‌گيرند. در 80% تبليغات، زنان ژست‌هاى از لحاظ جنسى استثمار كننده گرفته بودند.

يافته‌ها مستند كرده‌اند كه چنين الگوهايى به مرور زمان افزايش يافته است. سولويان‌[10] و ا- كُنور[11] (1988)، يك رشد 60 درصدى در نمايش زنان در نقش‌هاى كاملًا «تزئينى»، از سال 1970 گزارش كردند. بوسبى‌[12] و لِيچتى‌[13] (1993)، در بررسى 1871 تبليغ متعلق به سال‌هاى 1959، 1969، 1979 و 1989 در تعداد نقش‌هاى تزئينى و يا فريبنده زنان، يك رشد- از 54% در سال 1959 به 73% در سال 1989- را گزارش كردند. كنگ‌[14] (1997)، در نمايش بدن دختران در تبليغات، يك افزايش از 25% تبليغات در سال 1979 به 32% در سال 1991- گزارش كرد. ريچرت‌[15] و كارپنتر[16] (2004)، با مقايسه تصاوير داراى ديدگاه جنسى متعلق به شش مجله كه در طى يك دوره 20

[1] -Reichert .

[2] -Carpenter .

[3] -Reichert .

[4] -Lambiase .

[5] -Morgan .

[6] -Carstarphen .

[7] -Zavoina .

[8] -W .J .Rudmann .

[9] -Verdi .

[10] -Sullivan .

[11] -OConnor .

[12]-Busby .

[13]-Leichty .

[14]-Kang .

[15]-Reichert .

[16]-Carpenter .