ساله چاپ شده بودند، به مرور زمان يك رشد قابل توجه در باز بودن لباس زنان، لباس مردان و تماس جسمى بين مردان و زنان را يافتند. در تبليغات سال 1983، 28% زنان در پوشش‌هاى وسوسه‌آميز، نيمه پوشيده و يا برهنه نشان داده شده بودند و اين به 49% در سال 2003 افزايش يافت. به طور كلى تحقيقات، تمركز در حال رشد مجلات بر بدن‌هاى زنان به عنوان اشياء جنسى براى لذت بردن ديگران از تماشاى آن‌ها را، نشان مى‌دهند.

بعضى تحقيقات دريافته‌اند كه چنين الگوهايى با توجه به نژاد زنانى كه به تصوير كشيده مى‌شوند و يا به عنوان مخاطب مجله مورد هدف‌اند، تفاوت مى‌كنند. بِيك‌[1] ر (2005)، در بررسى‌اش از تصاوير مسائل جنسى زنان در تبليغات، در 8 مجله زنان و مردان سياه پوست و سفيد پوست‌گرا، دريافت كه زنان سفيد پوست بيشتر از زنان سياه پوست در مجلات زنان، با صورت پنهان شده نشان داده شده بودند. (بدين معنى كه بر بدنشان و ويژگى‌هاى جنسيشان تأكيد مى‌شد). زنان سفيد پوست در مقايسه با زنان سياه پوست، بيشتر به عنوان اشياء تزئينى در مجلات مردان نمايش داده شده بودند. يافته‌هاى مشابه توسط سانچز- هودگينز[2] و گمبل‌[3] (2005)، در مقايسه‌شان از زنان در تبليغات رسانه‌ها و مجلات سياه پوست‌گرا و لاتينو گزارش شد.

پلوس‌[4] و نپتون‌[5] (1997)، تبليغات مد مربوط به 10 سال گرفته شده از 6 مجله كه براى زنان سفيد پوست، زنان سياه پوست و مردان سفيد پوست طراحى شده بودند، را بررسى كردند. آنها دريافتند كه نمايش بدن زنان سفيد پوست به طور قابل توجهى در طول 10 سال، از تقريباً 34% در سال 1985 تا 1986 به حدود 50% در سال 1993 تا 1994 افزايش يافت.

با وجود شواهدى مبنى بر اين‌كه تبليغات، بيشتر از هميشه جنسى‌اند، نشانه‌هايى وجود دارد كه نشان مى‌دهد اين، آنچه مردم مى‌خواهند نيست. نظرسنجى ادويك‌[6] در سال 1999 نشان داد كه 70% پاسخ‌دهندگان، تصاوير جنسى تبليغات را خيلى زياد مى‌دانستند. علاوه بر اين، شواهد نشان مى‌دهند كه چنين روش‌هايى ممكن است به اندازه‌اى كه تبليغ كنندگان فكر مى‌كنند، مؤثر نباشند. محققان تبليغات و بازاريابى، از سال 1960، سكس در

[1] -Baker .

[2] -Sanchez -Hudgins .

[3] -Gamble .

[4] -Plouse .

[5] -Neptune .

[6] -Adweek : نام يك نشريه تجارى تبليغاتى كه از 1978 تا به حال به صورت هفتگى در آمريكا منتشر مى‌شود.