ميان من و ميان كسى كه مى‌اندازد بجانب من شمشيرهاى خود را و ميان كسى كه وارد شود بسوى من بليّه‌هاى نازله در شب از جانب او و زايل گردان از من هر اندوه و غمى را اى زائل‌كننده اندوه يعقوب زائل گردان اندوه مرا اى برطرف كننده آزار ايّوب برطرف كن آزار مرا و مغلوب گردان براى من كسى را كه غلبه كرده است بر من اى غلبه‌كننده‌اى كه نيستى مغلوب و برگردانيده است خدا آن جماعتى را كه كفر ورزيده‌اند ايشان بخشم خودشان نرسيده‌اند ايشان به نيكوئى و نگاه داشته است خدا، مؤمنان را در جنگ و هست خدا توانا و با عزّت پس قوى گردانيديم ما آن جماعتى را كه ايمان آورده‌اند بر دشمنان ايشان پس گرديدند مؤمنان غلبه‌كنندگان.

2- حجاب حضرت امير المؤمنين 7‌

ابتدا مى‌كنم بنام خداى بخشنده مهربان بگو اى محمّد خداوندا اى صاحب پادشاهى مى‌دهى پادشاهى را به كسى كه مى‌خواهى و مى‌ستانى پادشاهى را از كسى كه مى‌خواهى و عزيز مى‌گردانى كسى را كه مى‌خواهى و خوار مى‌گردانى كسى را كه مى‌خواهى به دست توست نيكوئى بدرستى كه تو بر هر چيز توانائى داخل مى‌كنى شب را در روز و داخل مى‌كنى روز را در شب و بيرون مى‌آورى زنده را از مرده و بيرون مى‌آورى مرده را از زنده و روزى مى‌دهى كسى را كه خواهى به غير از اندازه، خدا بزرگتر است خدا بزرگتر است خدا بزرگتر است فروتنى كرده‌اند خلايق براى بزرگى صفتهاى او همگى و خوارند براى بزرگى عزّت او هر متكبّرى‌[1] از خلايق و نمى‌يابد احدى از ايشان بسوى من راه خلاصى را بلكه مى‌گرداند ايشان را خدا گريزنده و پراكنده شده در شهرها و آنكه باشند در غرور و غفلت سركشى‌شان هلاك‌شوندگان و بحقّ اين آيه كه بگو اى محمّد كه پناه مى‌برم به پروردگار صبح از شرّ آنچه آفريده است و از شرّ شب تاريك هر گاه داخل شود و از شرّ نفسهاى باد دمنده در گره‌ها و از شرّ حسود هر گاه رشك برد بحقّ اين آيه كه بگو اى محمّد كه پناه مى‌برم به پروردگار آدميان كه پادشاه خلايق است و خداى مردمان است از شرّ وسوسه‌كننده پنهان از نظرها آنكه‌

[1] -يعنى هر كسى كه بر خود صفت بزرگى و نخوت را از متكبران و متحيران و ظالمان بسته باشد. و اللَّه يعلم