«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ
فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ
لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمالُكُمْ وَ أَنْتُمْ لا تَشْعُرُونَ»[1]
«اى كسانى كه ايمان آوردهايد! صداى خود را فراتر از صداى پيامبر
نكنيد و در برابر او بلند سخن نگوييد (و داد و فرياد نزنيد)، آنگونه كه بعضى از
شما در برابر بعضى بلند صدا مىكنند. مبادا اعمال شما نابود گردد، درحالىكه
نمىدانيد.»
«آيا آنها درباره وضع خاصّ اين قرآن انديشه نمىكنند و نتايج آن را
بررسى نمىنمايند. اين قرآن اگر از طرف غيرخدا بود، حتما تناقضها و اختلافهاى
فراوان در آن يافت مىشد (اكنون كه در آن هيچگونه اختلافى نيست، بايد بدانند كه
از طرف خداوند نازل شده است.)»