فصل پنجم اخلاق دينى‌

وظايف ما نسبت به خدا:

ايمان به خدا و حقايقى كه از طرف خدا رسيده:

«لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ الْكِتابِ وَ النَّبِيِّينَ وَ آتَى الْمالَ عَلى‌ حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبى‌ وَ الْيَتامى‌ وَ الْمَساكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ وَ السَّائِلِينَ وَ فِي الرِّقابِ وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَى الزَّكاةَ وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا وَ الصَّابِرِينَ فِي الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِينَ الْبَأْسِ أُولئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ»[1]

«نيكى تنها آن نيست كه به هنگام نماز صورت خود را به سوى شرق و غرب كنيد و تمام وقت خود را صرف اين مسئله نماييد، بلكه نيكى (نيكوكار) كسانى هستند كه به خدا و روز جزا و فرشتگان و كتاب‌هاى آسمانى و پيامبران ايمان آورده‌اند و مال خود را با تمام علاقه‌اى كه به آن دارند، به خويشاوندان و يتيمان و مستمندان و در راه واماندگان و سائلان و بردگان مى‌دهند و نماز را به‌پا مى‌دارند و زكات را مى‌پردازند و به عهد خود هنگامى كه پيمان مى‌بندند، وفادارند، و كسانى هستند كه در هنگام محروميّت و فقر و به هنگام بيمارى و درد و در موقع جنگ با دشمن، صبر و استقامت به خرج مى‌دهند، و در برابر حوادث زانو نمى‌زنند، آنها كسانى هستند كه راست مى‌گويند و آنان پرهيزگارانند.»

«آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ الْكِتابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلى‌ رَسُولِهِ وَ الْكِتابِ الَّذِي أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ وَ مَنْ يَكْفُرْ

[1] - بقره( 2) آيه 177.