«هنگامى را كه (به استقبال اين دروغ بزرگ مىرفتيد و) اين شايعه را
از زبان يكديگر مىگرفتيد و با دهان خود سخنى مىگفتيد كه به آن علم و يقين
نداشتيد و گمان مىكرديد اين مسئله كوچكى است، درحالىكه در نزد خدا بزرگ است! چرا
هنگامى كه آن را شنيديد، نگفتيد: ما حق نداريم كه به اين سخن تكلّم كنيم،
خداوندا!! منزّهى تو! اين بهتان بزرگى است! خداوند شما را اندرز مىدهد كه هرگز
چنين كارى را تكرار نكنيد، اگر ايمان (به خدا و روز جزا) داريد.»
«در آن روز كه زبانهاى آنها و دستها و پاهايشان بر ضدّ آنان اعمالى
را كه مرتكب شدند، گواهى مىدهند، آن روز خداوند جزاى واقعى آنها را بىكموكاست
به آنها مىدهد، (و در آن روز) مىدانند كه خداوند حق آشكار است.»
«درست است كه هركسى مسئول كارهاى خود مىباشد، ولى هر انسانى كه
ديگرى را به كار نيك وادارد، سهمى از آن خواهد داشت؛ و هركس ديگرى را به كار بدى
وادارد، بهرهاى از آن خواهد داشت. خداوند تواناست و اعمال شما را حفظ و محاسبه
كرده و در برابر حسنات و سيئآت