«حال كه چنين است، يتيم را تحقير نكن! و سؤال‌كننده را از خود مران!»

مسخره كردن:

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسى‌ أَنْ يَكُونُوا خَيْراً مِنْهُمْ وَ لا نِساءٌ مِنْ نِساءٍ عَسى‌ أَنْ يَكُنَّ خَيْراً مِنْهُنَّ وَ لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمانِ وَ مَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ»[1]

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! نبايد گروهى از مردان شما گروه ديگر را مسخره كند، شايد آنها (كه مورد سخريه قرار گرفته‌اند،) از اين‌ها بهتر باشند، و نه زنانى زنان ديگر را (مسخره كنند)، شايد آنان بهتر از اينان باشند و يكديگر را مورد طعن و عيب‌جويى قرار ندهيد و با القاب زشت و ناپسند يكديگر را ياد نكنيد، بسيار بد است كه كسى پس از ايمان آوردن نام كفرآميز بگذارند، و آنها كه توبه نكنند، ظالم و ستمگرند.»

تحقير مردم:

«وَ لا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ»[2]

«با بى‌اعتنايى از مردم روى برمگردان و مغرورانه بر زمين راه نرو، چرا كه خداوند هيچ متكبّر و مغرورى را دوست نمى‌دارد.»

تجسّس:

«وَ لا تَجَسَّسُوا»[3]

«و هرگز (در كار ديگران) تجسّس نكنيد!»

افتراء و غيبت:

«وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ»[4]

[1] - حجرات( 49) آيه 11.

[2] - لقمان( 31) آيه 18.

[3] - حجرات( 49) آيه 11.

[4] - همزه( 104) آيه 1.