دختران خود و زنان مؤمنين بگو: روسرى‌هاى خود را فروافكنند ...)

4) دستور به چشم‌پوشى در برابر دلربائى‌هاى زنان «نور/ 30» «قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ يَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِكَ أَزْكى‌ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما يَصْنَعُونَ» (به مؤمنان بگو چشمان خود را (از نامحرمان) فروگيرند و عفافشان را حفظ كنند ...).

5) تحريم نسبت ناروا دادن به همسر، نسبت به زنايى كه ثابت نشده و مقرّر داشتن حدّ شديد براى نسبت ناروا دادن «نور/ 4 و 15- 19 و 23- 25».

6) منع از ورود بدون اجازه به خانه ديگران «نور/ 29- 27»

7) و بالاخره تحريم مى‌گسارى (به آيات بعدى توجّه كنيد!) و از طرفى بايد خاطرنشان كنيم، روشى كه قرآن از آن روش در مورد اين فساد اخلاقى سخن مى‌گويد، دليل بر آن است كه قرآن كريم مى‌گسارى را نوعى از قتل و آدم‌كشى سريع مى‌داند و از اين‌رو غالبا بين دو نوع از جرايم مربوط به آدم‌كشى را مطرح مى‌كند، به‌طور مثال مراجعه كنيد: اسراء/ 33- 31: «وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِيَّاكُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ كانَ خِطْأً كَبِيراً وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى‌ إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبِيلًا وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ»، و فرزندان خود را از ترس فقر به قتل نرسانيد، آنها و شما را ما روزى مى‌دهيم، چرا كه قتل آنها گناه بزرگى بوده و هست، و نزديك زنا نشويد كه عمل بسيار زشتى و راه و روش بدى است. و كسى كه خداوند خونش را حرام كرده است، به قتل نرسانيد، مگر (آن‌جا كه) به حق باشد.»

مى‌گسارى و پليدى‌ها:

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ الْأَنْصابُ وَ الْأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ إِنَّما يُرِيدُ الشَّيْطانُ أَنْ يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ فِي الْخَمْرِ وَ الْمَيْسِرِ وَ يَصُدَّكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ عَنِ الصَّلاةِ فَهَلْ أَنْتُمْ مُنْتَهُونَ»[1]

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، شراب و قمار و بت‌ها و ازلام (نوعى بخت‌آزمايى) پليدند و از عمل شيطانند، از آنها دورى كنيد تا رستگار شويد. شيطان مى‌خواهد از طريق شراب و قمار در ميان‌

[1] - مائده 91- 90.