اعتراض به مقدرات خدا با بندگى سازگار نيست‌

16-

و قال الصّادق 7: «صفة الرّضا ان يرضى المحبوب و المكروه. و الرّضا شعاع نور المعرفه، و الراضى فان عن جميع اختياره، و الراضى حقيقة هو المرضى عنه و الرّضا اسم يجتمع فيه معانى «انواع» العبوديه. و تفسير الرّضا سرور القلب.

سمعت ابى محمدا الباقر 7 يقول: تعلّق القلب بالموجود شرك و بالمفقود كفر. و هما خارجان عن سنة الرّضا. و العجب ممّن يدّعى العبوديّه للَّه كيف ينازعه في مقدوراته، حاشا الراضين العارفين عن ذلك‌[1].»

حضرت صادق 7 فرمود: «رضا آن است كه انسان از چيزى راضى باشد خواه آن چيز مطلوب او باشد و يا نامطلوب، و رضا شعاعى است از نور معرفت و شخص راضى كسى است كه از خواسته‌ها و تمايلات خود دست بردارد و در مقابل خواسته خدا اعمال نظر نكند و تسليم خواسته خدا باشد، شخص راضى در حقيقت كسى است كه خدا از او راضى باشد، و رضا اسمى است كه جميع مراتب عبوديت و بندگى در او جمع است، و معنى رضا سرور قلب است.

از پدرم امام محمد باقر شنيدم كه فرمود: تعلق و وابستگى به چيزى كه موجود و حاضر است شرك مى‌باشد و دل بستن به آنچه كه مفقود است كفر مى‌باشد و اين دو (يعنى‌

[1] - مصباح الشريعة، ص 182