را (كه با وضع فجيعى او را كشتند سپس در شكم الاغ گذاشتند و بعد آتش زدند) به مادرش اسماء بنت عميس دادند اسماء از جاى خود حركت كرد و رفت در مسجد خود نشست و خشم خود را فرو نشاند و اين قضيه به قدرى براى اسماء سخت بود كه از پستانش خون چكيد.

5- داستان بانويى كه خبر شهادت برادر و شوهرش را شنيد

در روايت است كه وقتى به زينب دختر جحش خبر قتل برادرش را داده‌اند گفت: خداوند او را رحمت كند «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‌».

اندكى بعد به زينب گفتند: شوهرت نيز كشته شد. زينب گفت:

«وا حزناه». پيغمبر 6 فرمود:

«انّ للزّوج من المراة لشعبة ما هى لشي‌ء. [بشي‌ء]»؛

«شوهر در پيش زن مقامى دارد كه هيچ چيز ندارد» (بدين جهت زينب در خبر قتل شوهرش بيشتر محزون گشت و گفت: و وا حزناه).