شدت يافته است؟ آيا مگر تو قبل از اين كه گنه‌كاران را خلق كنى غفار و آمرزنده نبودى و قبل از آفرينش خطاكاران رحمتت را خلق نكردى؟ و مگر به عطوفت و مهربانى دستور ندادى؟ يا اين كه مى‌خواهى بر اثر اين سخت‌گيرى قدرت و شوكت خودت را به ما نشان دهى يا اين كه مى‌ترسى فرصت از دستت برود و ما نميريم؟ لذا قبل از مردن ما در عقوبت تعجيل نمودى.؟» هنوز برخ نرفته بود كه باران رحمت الهى سرازير شد. برخ به حضرت موسى 7 گفت: ديدى چگونه با پروردگار مخاصمه كردم و او چگونه لطف كرد و باران رحمتش را فرستاد. در اينجا قدرى از موضوع بحث كه در مورد صبر زنهاى صابره بود جدا شديم و حال بازمى‌گرديم به موضوع بحث.

4- حكايت خون چكيدن از پستان اسماء بنت عميس در خبر شهادت فرزندش‌

روايت شده است كه وقتى خبر قتل دلخراش محمد بن‌[1] ابى بكر

[1] - محمد بن ابى بكر مرد جليل القدر و از خواص و حواريين امير المؤمنين بلكه به منزله فرزند آن حضرت بود چه آن كه مادرش اسماء بنت عميس كه اول زوجه جعفر بن ابى طالب بود بعد از جعفر زوجه ابى بكر شد و محمد را در سفر حجة الوداع متولد نمود و بعد از ابو بكر زوجه امير المؤمنين 7 شد لذا محمد در حجر امير المؤمنين 7 تربيت شد و پدرى غير از حضرت نشناخت حتى آن كه امير المؤمنين 7 فرمود: محمد فرزند من است از صلب ابو بكر.

محمد در جنگ جمل و صفين حضور داشت و بعد از جنگ صفين امير المؤمنين 7 او را حكومت مصر عطا فرمود. در سنه سى و هشتم معاويه عمر و بن عاص و معاويه بن خديج و ابو الاعور سلمى را با جماعت بسيار به مصر فرستاد آن جماعت با هواخواهان عثمان اجتماع كردند و با محمد جنگ نمودند و او را دستگير كردند. سپس معاويه بن خديج محمد را با لب تشنه گردن زد و جثه او را در شكم حمارى گذاشت و آتش زد.

محمد در آن وقت بيست و هشت سال از سنش گذشته بود. گويند چون اين خبر به مادرش رسيد از كثرت غصه و غضب خون از پستانش چكيد و عايشه خواهر پدرى محمد قسم خورده بود تا زنده است پختنى نخورد و بعد از هر نمازى بر معاويه و عمرو عاص و ابن خديج نفرين مى‌كرد و چون خبر شهادت محمد به امير المؤمنين رسيد حضرت بسيار محزون شد« منتهى الامال».