4- وابسته نبودن به مركب‌

برخى از روى تنبلى و بى حالى، حاضر به پياده روى نيستند. برخى هم اگر سواره رفت و آمد مى‌كنند، نوع وسيله نقليه برايشان مهم است و اگر مدتى بر وسيله عالى سوار مى‌شده‌اند، عوض كردن آن و استفاده از مركب ساده‌تر برايشان دشوار است. اين نشانه نوعى وابستگى به «دنيا» است و تبديل شدن «وسيله» به «هدف»!

پيامبر اكرم 6 گاهى سوار اسب يا استر مى‌شد. گاهى سوار بر الاغ و گاهى هم سوار بر درازگوش بى پالان و كسى را هم همراه خود سوار مى‌كرد و اگر هم وسيله‌اى نبود، پياده و يا بدون عبا و عمامه راه مى‌رفت. در تشييع جنازه شركت مى‌كرد و گاهى براى عيادت مريض به دورترين نقطه شهر مى‌رفت.[1] اين نشان از حرّيت و وارستگى و زندگى مردمى و بى‌تكلّفى او دارد.

5- عوض كردن مسير

حضرت رسول 6 گاهى از راهى كه مى‌رفت در

[1] سنن النبى، ص 74.