بازگشت از راه ديگرى بر مى‌گشت نه همان راه اوليه اين كار، يا يك اقدام امنيتى بود تا از خطرهاى احتمالى و كمين دشمنان مصون بماند يا همچنانكه در حديثى از حضرت رضا 7 نقل شده است، زمينه افزايش رزق و روزى بوده است. به اين معنى كه در تنوع راه عبور، هم انسان‌هاى بيشترى را مى‌بيند و تقويت روابط اجتماعى انجام مى‌گيرد، هم مردم و شهر و تلاش‌ها را مى‌بيند و خوداين معاشرت با طيف وسيع‌ترى از مردم، سبب رونق كار اجتماعى انسان و در نتيجه افزايش رزق اوست.

گرچه راه رفتن و عبور و مرور، چه سواره و چه پياده چيز ساده و پيش پا افتاده‌اى جلوه مى‌كند، ولى همين مسأله مى‌تواند با الهام از اسوه‌هاى مكتب و شيوه رفتارى اولياى دين، وضعيّت مطلوب و به سامانى داشته باشد.

امروز «فرهنگ ترافيك» و آداب رفت و آمد در جاده‌ها (چه داخل شهر و چه بيرون) و نحوه تردّد انسان‌ها در معابر و گذرگاه، از مسائل مهم اجتماعى است.

غرور و خيره سرى و بى مبالاتى در مشى و رفت و آمد، امروز در شكل‌هاى جديدترى بروز مى‌كند. اميد است كه شيوه رسول اللَّه 6 سرمشق امت او باشد و راه رفتنى متواضعانه را پيش گيرند.