بزرگوار است در لغت آمده:

«اللهميم: السابق الجواد من الخيل و الناس»

«يافيخ» جمع يافوخ يعنى قسمت بالاى سر انسان، مراد از هر دو كلمه اصالت و بزرگوارى و آزادگى است، خلاصه كلام آن است كه شما انسانهاى اصيل عرب و قلّه شرافت و پيشقدم در بزرگوارى و بلند مرتبه بزرگ هستيد، و در فرار، خشم خدا و ذلّت هميشگى هست

لهو

مشغول شدن و غفلت و چيزيكه مشغول مى‌كند:

«لها الرجل بالشى‌ء: لعب»

اين مشغول شدن توأم با غفلت است.

راغب گويد: لهو آن است كه انسان را از آنچه مهم است و به دردش مى‌خورد مشغول نمايد

مواردى از آن در «نهج» آمده است.

«يا ايها الناس اتّقوا الله فما خلق امرء عبثا فيلهو و لا ترك سدى فيلغو» حكمت 370 مردم از خدا بترسيد كسى عبث و بى‌غرض خلق نشده تا اهل لهو و مشغول كارهاى بيفائده باشد و به سر خود رها نشده تا اهل بيهوده كارى باشد.

درباره گوسفند پروارى فرموده: «و تلهو عمّا يراد بها» نامه 45 يعنى غفلت مى‌كند از آنچه براى او اراده شده است (ذبح و خوردن گوشتش) درباره خداوند فرموده: «لا يلويه شخص عن شخص و لا يلهيه صوت عن صوت» خ 195 309 شخصى او را از درك و دانستن شخصى منحرف نمى‌كند و صدائى از صدائى مشغولش نمى‌نمايد

«لهاة»: زبانك. و آن گوشتى است به شكل زبان كه از سقف حلق انسان آويخته است و آن سه بار به طور مفرد و جمع آمده است به يكى از حاكمان خويش نوشته است: «امّا بعد فانك ممّن استظهر به على اقامة الدين و اقمع به نخوة الاثيم و اسدّ به لهاة الثغر المخوف فاستعن بالله على ما اهمّك» خ 46 420 «لهاة» همان زبانك است كه گفته شد، محمد عبده گويد آمدن لهاة براى آنستكه آن حضرت مرز را به دهان انسان تشبيه كرده است يعنى تو از آنانى هستى كه از او در اقامه دين مدد مى‌جويم و به وسيله او تكبر گناهكار را مى‌شكنم و با او زبانك مرز مخوف را مى‌بندم كه مبادا بالا رود و راه براى دشمن باز شود