نوف گويد: امام صلوات الله عليه را در شب ديدم كه از فراش خود بيرون آمد و فرمود: يا نوف اراقد انت ام رامق فقالت: بل رامق فقال: «يا نوف طوبى للزاهدين فى الدنيا الراغبين فى الاخرة... يا نوف ان داود 7 قام فى مثل هذه الساعة من الليل فقال: انّها الساعة لا يدعو فيها عبد الّا استجيب له» حكمت 104

مناف

عبد مناف يكى از اجداد رسول خدا 6 نسل او را بنى عبد مناف گويند كه شامل قريش است، و آن دو بار در «نهج» آمده است، در جنگ جمل وقتى كه به جنازه طلحه رسيد فرمود: «لقد اصبح ابو محمد بهذا المكان غريبا اما و الله لقد كنت اكره ان تكون قريش قتلى تحت بطون الكواكب ادركت و ترى من نبى عبد مناف و افلتنى اعيان بنى جمح» خ 219 337، يعنى من خون و انتقام خويش را از بنى عبد مناف گرفتم امّا بزرگان «بنى جمح» از دست من در رفتند، (عدّه‌اى از آنها در ركاب عايشه بودند كه جان سالم به در بردند).

معاويه عليه لعائن الله به حضرت نوشته بود، ما بنى عبد مناف هستيم، امام در جواب نوشت: «و امّا قولك انّا بنو عبد مناف فكذلك نحن و لكن ليس اميّة كهاشم و لا حرب كعبد المطلب و لا ابو سفيان كابى طالب» نامه 17 375.

نوق

ناقه: شتر ماده. جمل: شتر نر. ابل مطلق شتر آن دو بار در «نهج» آمده است، درباره كار نيك و بد و رضاى ديگران نسبت به آنها فرموده: «و انّما عقر ناقة ثمود رجل واحد منهم فعمّهم الله بالعذاب لمّا عمّوه بالرضا فقال: «فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِينَ» ناقه صالح را فقط يك نفر كشت، خداوند عذاب را براى آنها عمومى كرد، چون به كشتن آن عموما راضى شدند و درباره شتران زكاة به عاملان زكات نوشت: «فاذا اخذها امينك فاوعز اليه الّا يحول بين ناقة و بين فصيلها» خ نامه 25 381، اى عامل صدقات، چون نماينده تو شتران زكاة را از مردم گرفت به او بگو: ميان ناقه و بچّه‌اش جدائى نياندازد

نول

مثل قول و نوال: عطا كردن عطيه دادن. نوال به معنى عطيه نيز آيد. تناول: اخذ شى‌ء، مواردى از آن در «نهج» آمده است چنانكه فرمايد: «من نال استطال» حكمت 216 هر كه عطا كند برترى يابد، نظير: «من جاد ساد» «نوال‌