در «نهج» آمده است، چنانكه فرموده: «و اعتبروا بالآى السواطع و ازدجروا بالنذر البوالغ» خ 85 118 عبرت گيريد با آيه‌هاى پر نور و روشن از گناهان كنار شويد با انذارهاى بالغ و رسا. در لغت آمده: نذير اسم است به معنى انذار، على هذا «نذر» در كلام امام 7 جمع نذير است به معنى انذار.

به خوارج فرمود: «فانا نذير لكم ان تصبحوا صرعى باثناء هذا النّهر و باهضام هذا الغائط على غير بينة من ربّكم» خ 36 80، من شما را انذار كننده‌ام از اينكه بشويد مقتولان و افتادگان در وسط اين نهر و در راسته‌هاى اين گودى بدون دليلى از پروردگارتان.

نزح

(مثل عقل) دور شدن:

«نزح الشى‌ء نزحا: بعد»

آن فقط يك بار در «نهج» آمده است به معاويه مى‌نويسد: «و قد اتانى منك كتاب ذو افانين من القول... و ترفيّت الى مرقبة بعيدة المرام نازحة الاعلام تقصر دونها الانوق و يحاذى بها العيوّق» نامه 65 456، نامه‌اى از تو به من رسيد در هم و بر هم، جائى را براى خود در نظر گرفته‌اى كه رسيدن به آن دشوار است و نشانه‌هايش ناپديدار. عقاب دور پرواز به آن نتواند رسيد و در بلندى مانند ستاره عيوّق است گوئى منظور خلافت شام است كه معاويه مى‌خواست. رجوع شود به «عوق- عيّوق».

نزر

(مثل عقل) و نزور: قلّت و كمى، در لغت آمده:

«نزر نزرا و نزورا: قلّ»

از اين لفظ فقط يك مورد در «نهج» آمده است، در خطبه همّام در وصف متقين فرموده: «خاشعا قلبه، قانعة نفسه منزورا اكله سهلا امره» خ 193 305، قلبش ترسان، نفسش قانع خوراكش كم، كارش آسان است.

نزع

كندن

«نزع الشى‌ء من مكانه: قلعه»

مخاصمه و مجادله را نزاع و تنازع گفته‌اند كه طرفين يكديگر را جذب و قلع مى‌كند از اين ماده مواردى در «نهج» آمده است، در حكمت 425 فرموده: خداى را بندگانى است كه براى نفع مردم به آنها نعمت داده است، تا بذل مى‌كنند، در دست آنها نگاه مى‌دارد و چون منع كردند از آنها مى‌گيرد و به ديگران مى‌دهد: «فاذا منعوها نزعها منهم ثم حولّها الى غيرهم»