«نهج» ديده مى‌شود.

امام صلوات الله عليه بسيار اوقات به اصحابش مى‌فرمود: «تجّهزوا رحمكم الله فقط نودى فيكم بالرحيل و اقلّوا العرجة على الدنيا» خ 204 خدا رحمتتان كند، آماده رفتن از دنيا باشيد كه با صداى بلند به شما اعلان كوچ شده است، توقّف در دنيا را كم كنيد و نيز فرموده: «انّ لله ملكا ينادى كلّ يوم لدوا للموت و اجمعوا للفناء و ابنوا للخراب» حكمت 132

ندا

ندا و نداوت: با رطوبت شدن:

«ندى الشى‌ء: ابتال»

در دعاى باران فرموده: «اللهم سقيا منك... تعيش بها مواشينا و تندى بها اقاصينا و تستعين بها ضواحينا» خ 110 172، خدايا بارانى ده كه با آن حيوانات ما در عيش باشند و تأمين شوند و بارانى كه با آن اطراف ما مرطوب و پر آب شود و حيواناتى كه در چاشت آب مى‌خورند از آن مدد مى‌گيرند. درباره علم خداوند فرموده: «احصى عدد الريش منها و النفس و ارسى قوائمها على الندى و اليبس» خ 185 272، خداوند عدد پرهاى پرندگان و عدد نفس آنها را تا آخر شمرده است و پاهاى آنها را در رطوبت و خشكى محكم كرده است

ندو

جمع شدن.

«ندا القوم ندوا: اجتمعوا»

«ندّى» مجلس چنانكه در باره مرگ فرموده: «فكانّ قد اتاكم بغتة فاسكت نجيّكم و فرّق ندّيكم و عفّى آثاركم» خ 230 352 «ندىّ» مثل فعيل مردمى كه براى مشاوره جمع مى‌شوند، يعنى نجوى كنندگان شما را ساكت كرده و اهل مشورت را پراكنده نموده و آثار شما را محو كرده است.

نذر

اين لفظ به دو معنى آمده، اوّل نذر معروف، و آن اين است كه چيز غير واجب را بر خود واجب گردانى گويند:

«نذر نذرا: اوجب على نفسه ما ليس بواجب»

دوّم نذر به معنى دانستن و حذر كردن، در قاموس گويد:

«نذر بالشى‌ء: علمه فحذره»

انذار به معنى اعلام است با تخويف:

«انذره بالامر انذارا: اعلم و حذره و خوّفه»

نذر (مثل شتر) گاه به معنى انذار آيد و گاه جمع نذير است، از اين ماده مواردى‌