اگر فردا تو را در ميدان ديدند گويند: اين ريشۀ عرب و مركزيّت آنهاست، اگر اين ريشه را قطع كنيد راحت مى‌شويد (لذا جرى مى‌شوند) امام صلوات اللّه عليه با آنكه خلافت او را حق نمى‌دانست ولى به حكم اداء الامانه و صلاح آنروز اسلام، از رفتن وى جلوگيرى فرمود.

و به مردم در بر حذر نمودن از شيطان فرموده: «فلعمر اللّه لقد فخر على اصلكم و وقع فى حسبكم...» خ ۱۹۲، ۲۸۸ به خدا قسم شيطان بر ريشه و اصل شما (آدم 7) افتخار كرده و خود را از او برتر دانسته و در حسب شما طعن وارد كرده است.

اصيل:

ما بعد عصر تا مغرب. جمع آن اصال است: «و سجدت له بالغدوّ و الاصآل الاشجار الناضرة» خ ۱۳۳، ۱۹۱ و به خدا سجده مى‌كند در صبحها و عصرها درختان سرسبز و نيز در خ ۲۲۲، ۳۴۲. آمده است.

افخ

: يافوخ قسمت نرم سر طفل است كه وقت دست زدن نرمى آن احساس مى‌شود، جمع آن «يآفيخ» است، در لغت آمده «اليافوخ: الموضع الذى يتحرك من رأس الطفل» امام صلوات اللّه عليه در تعريف يارانش در صفّين فرموده: «و انتم لهاميم العرب و يآفيخ الشرف» خ ۱۰۷، ۱۵۵ شما بزرگان و شرفاء عرب و قله‌هاى شرف هستيد «لهميم» بكسر اوّل مقدّم و شريف، جمع آن «لهاميم» است، اين لفظ فقط يكبار در كلام امام 7 آمده است.

أفّ:

كلمه‌ايست كه از تنفّر حكايت دارد، چون انسان چيزى را مكروه دارد در مقام اظهار كراهت مى‌گويد: افّ. ابراهيم 7 به بت پرستان فرمود: «أُفٍّ لَكُمْ وَ لِمٰا تَعْبُدُونَ» انبياء: ۶۷، اين كلمه فقط دو بار در «نهج» آمده است، آنحضرت پس از ختم غائله خوارج به وقت ترغيب مردم به جنگ معاويه، فرمود: «افّ لكم لقد سئمت عتابكم ارضيتم بالحياة الدنيا من الآخرة عوضا» خ ۳۴، ۷۸، افّ بر شما آنقدر ملامتتان كردم تا خسته شدم آيا به عوض آخرت به دنيا راضى شده‌ايد و نيز در خ ۱۲۵، ۱۸۳

افق:

ناحيه. طرف. «فسبحان من لا يخفى عليه سواد غسق داج... و ما يتجلجل به الرّعد فى افق السماء» خ ۱۸۲، ۲۶۱، منزّه است خدائيكه مخفى نيست بر او تاريكى شب بسيار ظلمانى... و آنچه صدا مى‌كند رعد در طرف آسمان، جمع افق آفاق