ثابت در خير و هميشه مفيد است خدا، ولى از آن بلندى مقام قصد مى‌شود

طبرسى فرمايد: بلند مقام است خدا در يكتائى و ابدى بودن

در اقرب الموارد آمده: «تبارك الله: تقدّس و تنزه».

«اتمتلى‌ء السائمة من رعيها فتبرك و تشبع الربيضة من عشبها فتربض» نامه 45، 420 آيا شتر چرنده از چريدن پر مى‌شود تا بخوابد و آيا گوسفند از گياه سير ميشود تا در آغل قرار گيرد خوابيدن شتر را بروك گويند كه يك نوع ثبوت است. «اللهم اجعل شرائف صلواتك و نوامى بركاتك على محمد عبدك و رسولك الخاتم لما سبق» خ 72، 101 «فتبارك الله الذى لا يبلغه بعد الهمم» خ 94، 138، اين كلمه با مشتقات آن جمعا پانزده بار در «نهج» آمده است.

برم

ابرام: محكم كردن. در نفرين به طلحه و زبير فرموده: «اللهّم انهما قطعانى و ظلمانى و نكثا بيعتى... فاحلل ما عقدا و لا تحكم لهما ما ابرما و ارهما المسائة فيما امّلا و عملا» خ 137، 195 خدايا آندو رحم مرا قطع كرده و به من ظلم نموده و بيعتم را شكستند،... خدايا آنچه بسته‌اند بازكن، آنچه را كه محكم كرده‌اند محكم منما، در آرزوها و عملشان بدى پيش آور. «مبرم» محكم شده خ 65، 96

«تبرّم»

تضجّر و خستگى و زود رنجى، امام صلوات الله عليه خطاب بمالك فرموده: «ثمّ اختر للحكم بين الناس افضل رعيّتك فى نفسك... و اقلّهم تبرّما بمراجعة الخصم» نامه 53، 434، اى مالك آنگاه براى قضاوت ميان مردم بهترين رعيّت را از نظر خود اختيار كن،... و آنكه در مراجعه خصوم از همه كمتر خستگى و تضجّر دارد.

بره

برهة (بر وزن غرفه) مقدارى از زمان طويل

در لغت آمده: «البرهة: قطعة من الزمان طويلة»

اين كلمه فقط دو بار در «نهج» ديده ميشود آنجا كه درباره ذكر خدا فرموده است: «و ما برح لله. عزّت آلائه فى البرهة بعد البرهة... عبادنا جاهم فى فكرهم و كلّمهم فى ذات عقولهم» خ 222، 342 پيوسته بوده است براى خدا در هر زمانى بعد از زمانى بندگانى كه خدا با آنها در ضميرشان مناجات كرده و در عقلشان سخن گفته است.

ابراهيم

7: نام مباركش فقط دو دفعه در «نهج» ديده مى‌شود ضمن آيه (إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَ هذَا النَّبِيُّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا...) حكمت 96،