(1)

ميفعه:

(به كسر ميم و سكون ياء)، جايى است در ناحيه نجد، واقع در پشت بطن نخل و با مدينه هشت چاپار فاصله دارد.

سريّه غالب بن عبد اللّه ليثى، در سال هفتم هجرى به سوى همين مكان اعزام شد.

[ميقات:

در لغت به معناى زمان انجام كار و نيز به معناى محلّ انجام آن آمده است و بنابراين، ميقات به معناى اول، اسم زمان و به معناى دوّم، اسم مكان مى‌باشد و در باب حج، به معناى دوم به كار مى‌رود.[1] يعنى جايى كه حجاج محرم مى‌شوند.

ميقاتهاى احرام، به وسيله پيامبر صلّى اللّه عليه و آله تعيين گرديده است؛ چنانكه در صحيحه معاوية بن عمار است كه حضرت امام صادق عليه السّلام فرمود:

«من تمام الحجّ و العمرة أن تحرم من المواقيت الّتي وقّتها رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله لا تجاوزها إلّا و أنت محرم».[2]

«از تماميت و كمال حج و عمره، احرام از ميقات‌هايى است كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله آنها را تعيين كرد و بايد جز با احرام از آن ميقات‌ها عبور نكنى.»

ميقات عمره تمتّع عبارت است از:

1. مسجد شجره‌

2. جحفه‌

3. يلملم‌

4. قرن المنازل‌

5. وادى عقيق‌

و محاذات يكى از آنها، براى كسى كه از ميقات‌هاى ياد شده عبور نكند.

ميقات حجّ تمتّع، مكه معظمه است و ميقات حج افراد و حجّ قران، يكى از مواقيت پنج‌گانه بالا مى‌باشد، ولى اگر شخص در مكه و يا در محلّى نزديك‌تر از ميقات به مكه باشد، منزلش ميقات او است كه در روايات از آن به «دويرة أهله» تعبير شده است.

و ميقات عمره مفرده، اگر حاجى در مكه باشد، ادنى الحلّ مى‌باشد و اگر خارج از حدود ميقات‌هاى پنج‌گانه باشد يكى از آن ميقات‌ها است و چنانچه داخل مواقيت ياد شده باشد، مخيّر است كه از يكى از آنها و يا از ادنى الحلّ محرم شود و ميقات كودكان «فخّ» مى‌باشد.[3]]

______________________________
(1). لمعه، ج 2، ص 220

(2). وسائل الشيعة، ج 11، ص 307

(3). برگرفته از مصباح الناسكين، صص 84 و 85

[1] . لمعه، ج 2، ص 220

[2] . وسائل الشيعة، ج 11، ص 307

[3] . برگرفته از مصباح الناسكين، صص 84 و 85