در آن «حجر الاسود» قرار دارد و به همين دليل ركن اسود ناميده شده است و به آن «ركن شرقى» نيز مى‌گويند (زيرا در سمت مشرق واقع است) و محلّ آغاز و پايان هر دور طواف به حساب مى‌آيد.

2. ركن عراقى؛ در طرف عراق مى‌باشد كه در طرف شمال است، از اين رو «ركن شمالى» نيز ناميده مى‌شود و در فاصله ميان اين ركن و ركن اسود، در كعبه قرار دارد.

3. ركن شامى؛ در جهت شام و مغرب قرار دارد و از اين رو به آن ركن شامى و نيز ركن غربى گفته مى‌شود و ميان اين ركن و ركن عراقى «حجر اسماعيل» واقع است.

4. ركن يمانى؛ از آنجا كه اين ركن در طرف يمن است، به اين اسم ناميده شده. ركن يمانى و ركن اسود «يمينيان» و به ركن عراقى و شامى «عراقيان» و نيز «شاميان» گفته مى‌شود.[1]]

ارم: در اخبار آمده كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله به جذاميين؛ يعنى بنى جعال بن ربيعة بن زيد نوشت كه ارم متعلق به آنان است ...

ياقوت آن را اين گونه شناسانده است: ارم نام كوهى است از كوه‌هاى حسمى در ديار جذام، ميان ايله و تيه‌[2] بنى اسرائيل.

حسمى- بر وزن فعلى- جزو سلسله جبال شرق اردن است كه در شرق منطقه غور واقع شده‌اند ... كوه‌هاى حسمى در جنوب كوه‌هاى شراة قرار گرفته و تا مرزهاى حجاز امتداد دارند. مرتفع‌ترين كوه آن «جبل رمّ» است كه در جنوب سرزمين شام واقع شده و ارتفاع آن از سطح دريا 1754 متر مى‌باشد. در فاصله 25 ميلى شرق عقبه جاى گرفته و آب‌هاى فراوانى از آن جارى مى‌شود.

دباغ در «بلادنا فلسطين» نقل كرده است كه «ارم» مذكور، در قرآن همان كوه «رمّ» است كه محل سكونت نبطيان بود و اخيرا در فاصله بيست و پنج ميلى شرق عقبه كشف شده است ... بعيد نيست كه همين‌طور باشد؛ چرا كه جذاميان، قبل از اسلام، در اين منطقه مى‌زيسته‌اند و

______________________________
(1). تاريخ القويم، ج 4، ص 119

(2). تيه: در لغت به معناى بيابان بى‌آب و علفى است كه در آن سرگردان شوند. در اصطلاح نام بيابانى است كه بنى اسرائيل در آن گم و سرگردان شدند- م.

[1] . تاريخ القويم، ج 4، ص 119

[2] . تيه: در لغت به معناى بيابان بى‌آب و علفى است كه در آن سرگردان شوند. در اصطلاح نام بيابانى است كه بنى اسرائيل در آن گم و سرگردان شدند- م.