به نام ايشان خوانده مى‌شود و محلّ اجتماع و تلاقى وادى‌هاى مدينه را «الخليل» مى‌نامند و از سد تا دريا را وادى حمض مى‌گويند.

[شعائر حج:

شعائر حج جمع شعار است كه به معناى مناسك و اعمال حج مى‌باشد؛ مانند وقوف در عرفات، طواف كعبه مكرّمه، سعى ميان صفا و مروه، رمى جمرات، قربانى و ديگر اعمال حج».[1]

در سوره مباركه مائده مى‌فرمايد:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ ...؛ «اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، شعائر الهى را (محترم شماريد و مخالفت با آن‌ها را) حلال ندانيد.»[2]]

[شعار حج:

مناسك و اعمال حج است؛ مانند وقوف، طواف، سعى، رمى، قربانى و ... و جمع آن شعائر مى‌باشد كه شرح آن گذشت.[3]]

(1)

شعب:

(به كسر شين)، در لغت به معناى راه ميان دو كوه يا شكاف و شيار ميان دو كوه و يا آبراهه‌اى است در روى زمين كه از دو طرف لبه‌هايى مشرف بر آن قرار دارد؛ درّه تنگ. اين واژه به اماكن و اسامى چندى اضافه مى‌شود، مانند:

(2)

شعب آل اخنس:

اين درّه در مكه است.

اخنس بن شريق ثقفى، كه نام اصلى او ابىّ است، همپيمان بنى زهره بوده و بدين سبب به اخنس (بازدارنده) معروف شد كه بنى زهره را از شركت در جنگ بدر بازداشت و آنان در اين جنگ شركت نكردند و بر ضدّ پيامبر صلّى اللّه عليه و آله نجنگيدند.

پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در روز فتح مكّه، از همين درّه وارد مكه شد.

[شعب آل قنفذ:

درّه‌اى است در سمت راست راه منتهى به منا و بالاتر از «حائط خرمان» كه در آن خاندان «قنفذ بن زهير» از قبيله بنى اسد» سكونت داشته‌اند.

در اين شعب مسجدى بنا شد كه اكنون نيز پابرجا است و گفته مى‌شود:

پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در آن نماز گزارده است.

امروزه به آن درّه، كه در دامنه غربى كوه «معابده» و در ميان اين كوه و «صفىّ السّباب» واقع است، «الشّعبه» و «شعبة الحرّث» مى‌گويند؛ زيرا بزرگان «بنى حرّث» در آنجا فرود آمدند.[4]]

______________________________
(1). مصباح المنير، ج 1، ص 315

(2). مائده: 2

(3). مصباح اللغه، ص 315، ماده «شعر».

(4). بلادى، ج 5، ص 63

[1] . مصباح المنير، ج 1، ص 315

[2] . مائده: 2

[3] . مصباح اللغه، ص 315، ماده« شعر».

[4] . بلادى، ج 5، ص 63