عَلى‌ عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلى‌ سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ‌[1]؛ پس آيا ديدى كسى را كه هوس خويش را معبود خود قرار داده و خدا او را دانسته گمراه گردانيده و بر گوش و دل او مهر زده ...». «قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَخَذَ اللَّهُ سَمْعَكُمْ وَ أَبْصارَكُمْ وَ خَتَمَ عَلى‌ قُلُوبِكُمْ‌[2]؛ بگو: به نظر شما اگر خدا شنوايى و ديدگانتان را بگيرد و بر دل‌هايتان مهر نهد ...».

غلف: «وَ قالُوا قُلُوبُنا غُلْفٌ بَلْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَقَلِيلًا ما يُؤْمِنُونَ‌[3]؛ و گفتند: دل‌هاى ما در پوشش است [- درك نمى‌كند، چنين نيست‌] بلكه به كيفر كفرشان لعنتشان كرده است. پس آنان كه ايمان نمى‌آورند چه اندك شماره‌اند». «وَ قَوْلِهِمْ قُلُوبُنا غُلْفٌ بَلْ طَبَعَ اللَّهُ عَلَيْها بِكُفْرِهِمْ فَلا يُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِيلًا[4]؛ و گفتارشان كه دل‌هاى ما در پوشش است، بلكه خدا به خاطر كفرشان بر دل‌هاى آنان مهر زده است و در نتيجه جز شمارى اندك ايمان نمى‌آورند».

صرف: «صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَفْقَهُونَ‌[5]؛ خدا دل‌هاى‌شان را [از درك حقايق‌] برگرداند. زيرا آنان گروهى هستند كه نمى‌فهمند». «سَأَصْرِفُ عَنْ آياتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الْأَرْضِ ..[6]؛ به زودى كسانى را كه در زمين به ناحق تكبّر مى‌ورزند از آياتم روى‌گردان سازم (يعنى قدرت درك را از آنان سلب كند)».

غطاء: «الَّذِينَ كانَتْ أَعْيُنُهُمْ فِي غِطاءٍ عَنْ ذِكْرِي‌[7]؛ همان كسانى كه چشمانشان [بصيرت‌] از ياد من در پرده بوده». «لَقَدْ كُنْتَ فِي غَفْلَةٍ مِنْ هذا فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ[8]؛ [به او مى‌گويند:] واقعا كه از اين [حال‌] سخت در غفلت بودى.

و [لى‌] ما پرده‌ات را [از جلوى چشمانت‌] برداشتيم و ديده‌ات امروز تيز است».

[1] جاثيه 45: 23.

[2] انعام 6: 46.

[3] بقره 2: 88.

[4] نساء 4: 155.

[5] توبه 9: 127.

[6] اعراف 7: 146.

[7] كهف 18: 101.

[8] ق 50: 22.