حال سرهاى آن دو را به وسيله هانى بن أبى حيّه همدانى و زبير بن اروح تميمى برايتان فرستاده‌ام، [هانى بن أبى حيّه و زبير بن أروح‌] از شنوايان و مطيعان و ارادتمندان ما هستند. امير المؤمنين مى‌تواند هر چه خواست از آن دو بپرسد، چرا كه آن دو عالم و صادق و فهيم و پرهيزكارند، و السلام».

(1) يزيد [در پاسخ نامه ابن زياد] نوشت:

«هم چنانكه گمان مى‌كردم طبق ميل ما عمل كرده! و دورانديشانه و هوشيارانه برخورد نموده‌اى و با شجاعت و دليرى و بدون هراس بر آنان چيره گرديده‌اى، با اين عمل نظر و ديد مثبتم را در مورد خودت تثبيت و تصديق كرده‌اى.

فرستاده‌هايت را خواسته، و با آنان پرس‌وجو و گفتگوى محرمانه داشته‌ام، همان طور كه ذكر كردى آن دو را اهل نظر و فضل يافتم، لذا شما را به آن دو سفارش مى‌كنم.

به من خبر رسيد حسين بن على به طرف عراق مى‌آيد، ديدبانيها و نگهبانيها را مستقر كن مواظب موارد مظنون باش و متهمين را دستگير كن، [لكن‌] تا كسى با تو از در جنگ در نيامده او را نكش، و هر اتفاقى كه رخ داده، به من گزارش كن، و السلام عليك و رحمة الله».[1] مسلم بن عقيل روز سه شنبه هشتم ذى الحجة سال 60 در كوفه قيام كرد، و [درست در همين روز] يعنى سه شنبه [هشتم ذى الحجة] يوم التروية، امام حسين [عليه السلام از مكه‌] خارج شد.[2] عبد الله بن زبير اسدى در مورد قتل مسلم بن عقيل و هانى بن عروه مرادى‌

[1] تاريخ طبرى، 5/ 380، به نقل از أبى مخنف از أبى جناب يحيى بن أبى حيّه كلبى و ارشاد شيخ مفيد، 2/ 65 و 66، با كمى تغيير.

[2] تاريخ طبرى، 5/ 381، به نقل از أبى مخنف از صقعب بن زهير از عون بن أبى جحيفه.