حسين بن على عليه السّلام در مسجد مدينه‌

(1) [وليد و عمالش‌] حسين عليه السّلام را رها كردند و [روز اول و صبح روز خروج ابن زبير از مدينه‌] تا غروب به دنبال عبد الله بن زبير گشتند.

سپس وليد هنگام غروب [روز دوم يعنى شنبه بيست و هشتم ماه رجب‌] عمالش را به دنبال امام حسين عليه السّلام فرستاد، [حضرت‌] فرمود تا صبح صبر كنيد تا ببينم چه مى‌شود.

آنها آن شب [يعنى شب يكشنبه بيست و نهم ماه رجب‌] حسين عليه السّلام را آزاد گذاردند. [روز شنبه‌] امام حسين عليه السّلام از خانه بيرون آمد و به همراه دو محافظ به سوى مسجد مدينه رفت. أبى سعيد مقبرى مى‌گويد: حسين عليه السّلام را داخل مسجد مدينه ديدم، در حالى كه همينطور قدم مى‌زد و به دو پايش تكيه مى‌كرد، گاهى به اين پا و گاه به آن پا ... و به قول يزيد بن مفرّغ حميرى تمثل مى‌جست كه [مى‌گفت‌]:

[من نمى‌خواهم آن روزى كه مرگ مرا به گريز از ستم‌پذيرى مى‌خواند ولى من از ترس، تن به ظلم مى‌دهم، زنده بمانم و صبحگاهان چرندگانم را به چرا ببرم و در ميان مردم به نام يزيد خوانده شوم‌] أبى سعيد مى‌گويد: با خود گفتم و الله حسين عليه السّلام بى‌جهت و از روى هوا به اين شعار تمثل نجسته است، او مى‌خواهد نكته‌اى را برساند.

[حسين عليه السّلام‌] دو روز در مدينه ماند ولى بعد به من خبر رسيد كه حسين بن على به طرف مكه حركت كرد[1]

پيشنهاد محمد بن حنفيه درباره نحوه قيام امام حسين عليه السّلام‌

(2) محمد بن حنفيه [برادر امام حسين عليه السّلام‌] وقتى از تصميم [امام عليه السّلام‌] آگاه شد نزد برادر آمد و گفت: برادر! شما نزد من محبوب‌ترين و عزيزترين مردم هستى نسبت به‌

[1] تاريخ طبرى، 5: 342 و رك: تذكرة الخواص، 237، با كمى تغيير.